fèn nù
fèn dòu
fèn wěi
fèn lì
fèn sù
fèn chù
fèn fèn
fèn hèn
fèn zhì
fèn jí
fèn lèi
fèn bīng
fèn dì
fèn rán
fèn jī
fèn duì
fèn sàng
fèn yán
fèn fèn
fèn zào
fèn zhēng
fèn zhì
fèn yì
fèn jìng
fèn yùn
fèn hàn
fèn zào
fèn fā
fèn dú
fèn mèn
fèn xì
fèn yuān
fèn cè
fèn qì
fèn zhèng
fèn zhì
fèn yuàn
fèn lì
fèn ài
fèn tòng
fèn zhì
fèn xì
fèn dòu
fèn xìng
fèn jí
fèn yù
fèn sāi
fèn yù
⒈ 怨怒，愤恨。
引《战国策·赵策二》：“秦虽僻远，然而心忿悁含怒之日久矣。”
《史记·鲁仲连邹阳列传》：“弃忿悁之节，定累世之功。”
《后汉书·窦融传》：“忿悁之间，改节易图，君臣分争，上下接兵。”
清唐甄《潜书·任相》：“以万乘之尊，不得自专，而受挫於其臣，内怀忿悁，固已久矣。”
易怒而不能容忍。
忿fèn(1)同“愤”：～怒｜～恨｜～詈｜～恚。(2)见〔不忿〕、〔气不忿儿〕。
悁读音：yuān,juàn[ yuān ]1. 恼怒：“肠忿悁而含怒兮。”
2. 忧愁；忧郁：“聊为山水游，以写我心悁。”
3. 疲乏：“顾望脰未悁，汀曲舟已隐。”