fèn dòu
fèn zhèng
fèn dú
fèn yù
fèn lì
fèn jí
fèn zào
fèn duì
fèn jìng
fèn zhì
fèn sù
fèn zào
fèn qì
fèn jí
fèn cè
fèn yán
fèn xì
fèn yùn
fèn hàn
fèn zhēng
fèn sāi
fèn sàng
fèn rán
fèn fèn
fèn ài
fèn zhì
fèn yuān
fèn hèn
fèn zhì
fèn chù
fèn yuàn
fèn jī
fèn xìng
fèn dì
fèn tòng
fèn dòu
fèn xì
fèn wěi
fèn lì
fèn yì
fèn lèi
fèn yù
fèn fā
fèn fèn
fèn zhì
fèn bīng
fèn mèn
fèn nù
pīn zhēng
zhú zhēng
hǒng zhēng
jiāo zhēng
sòng zhēng
wō zhēng
bó zhēng
bīng zhēng
jù zhēng
biàn zhēng
huá zhēng
jiào zhēng
lùn zhēng
wū zhēng
yǐn zhēng
quán zhēng
rǎng zhēng
xuān zhēng
huì zhēng
gòu zhēng
fēn zhēng
fèn zhēng
bù zhēng
dòu zhēng
fén zhēng
tǐng zhēng
bǐ zhēng
jìng zhēng
jūn zhēng
dǐng zhēng
zhàn zhēng
dǎng zhēng
nì zhēng
jié zhēng
jiàn zhēng
guāi zhēng
fèn zhēng
gé zhēng
xiāng zhēng
gòu zhēng
biàn zhēng
kàng zhēng
fèn zhēng
zhèng zhēng
nèi zhēng
chà zhēng
sǐ zhēng
lì zhēng
hǔ zhēng
jì zhēng
hòng zhēng
jīn zhēng
xióng zhēng
fēn zhēng
qīn zhēng
tíng zhēng
jiǎo zhēng
guī zhēng
biàn zhēng
⒈ 亦作“忿諍”。忿怒相争。
引《韩非子·解老》：“重生者虽入军无忿争之心，则无所用救害之备。”
《淮南子·本经训》：“逮至衰世，人众而财寡，事力劳而养不足，於是忿争生。”
《隋书·房陵王勇传》：“朕傍无姬侍，五子同母，可谓真兄弟也。岂若前代多诸内宠，孽子忿諍，为亡国之道邪！”
唐玄奘《大唐西域记·跋逻末罗耆厘山》：“其后僧徒忿諍，就王平议。”
唐韩愈《醉后》诗：“初喧或忿争，中静杂嘲戏。”
范文澜《中国近代史》第六章第七节：“《翁同龢日记》叙述英法公使忿争的情形，说英公使‘咆哮恣肆，为借款也，此等恶趣，我何以堪。’说法公使‘无耻无餍，日在犬羊虎豹丛中。’”
因忿怒而争辩或争夺。
忿fèn(1)同“愤”：～怒｜～恨｜～詈｜～恚。(2)见〔不忿〕、〔气不忿儿〕。
争读音：zhēng争zhēng(1)本义：（动）争夺；力求得到或达到：（动）争夺；力求得到或达到(2)（动）争执、争论：～吵｜～端｜～论｜～议｜～长论短。争zhēng（副）怎么（多见于诗、词、曲）：～知｜～奈｜～忍。