jiāo fèi
jiāo léi
jiāo yōu
jiāo pén
jiāo xiān
jiāo shuāi
jiāo miè
jiāo suì
jiāo lǜ
jiāo huǒ
jiāo yān
jiāo gé
jiāo yè
jiāo fán
jiāo táng
jiāo tàn
jiāo cuì
jiāo wèi
jiāo zào
jiāo xīn
jiāo nì
jiāo fèi
jiāo huà
jiāo míng
jiāo qín
jiāo hài
jiāo huáng
jiāo láo
jiāo mò
jiāo yuán
jiāo hú
jiāo máo
jiāo kū
jiāo gān
jiāo hé
jiāo rán
jiāo péng
jiāo diǎn
jiāo shā
jiāo chòu
jiāo jiān
jiāo shí
jiāo fǔ
jiāo hóng
jiāo ěr
jiāo juàn
jiāo zhì
jiāo yóu
jiāo lǜ
jiāo zhǎ
jiāo bǐ
jiāo shuò
jiāo cè
jiāo guō
jiāo yá
jiāo yáo
jiāo pò
jiāo mèn
jiāo míng
jiāo jù
jiāo tóu
jiāo kēng
jiāo luàn
jiāo liè
jiāo méi
jiāo sī
jiāo quán
jiāo shǔ
jiāo jiāo
jiāo bǐ
jiāo yuè
jiāo hāo
jiāo sǐ
jiāo yáo
jiāo shān
jiāo zào
jiāo dòu
jiāo lú
jiāo xiāo
jiāo liáo
jiāo jié
jiāo fǔ
jiāo huǐ
jiāo jí
jiāo yáo
jiāo hún
jiāo chè
jiāo zào
jiāo shòu
jiāo yuán
jiāo hàn
jiāo zào
jiāo zào
jiāo méi
jiāo tóng
jiāo fǔ
jiāo kēng
jiāo zhuó
jiāo lú
jiāo míng
jiāo chóu
jiāo zǎo
jiāo kǎn
jiāo kě
jiāo hé
jiāo yán
jiāo shén
jiāo jìn
jiāo é
jiāo rè
jiāo qíng
jiāo xiǎng
jiāo bēi
jiāo áo
jiāo chún
jiāo mí
jiāo qiē
jiāo fàn
jiāo qǐn
jiāo xiǔ
jiāo cǎo
jiāo wěi
jiāo diǎn
jiāo kǔ
jiāo hé
jiāo cuì
jiāo hēi
jiāo zǐ
mài yá
chōu yá
yáng yá
dòu yá
chūn yá
jīn yá
cuī yá
cán yá
huáng yá
cuì yá
shuǐ yá
lǜ yá
mù yá
lóng yá
chūn yá
tí yá
chū yá
niè yá
fāng yá
fā yá
jiāo yá
nèn yá
cè yá
bèng yá
tǔ yá
fā yá
nì yá
bái yá
yuè yá
niè yá
méng yá
gēn yá
liǔ yá
bì yá
yē yá
dǐng yá
lú yá
yòu yá
zhuó yá
léi yá
yè yá
zī yá
zhū yá
dào yá
niè yá
huā yá
yún yá
pēi yá
gǔ yá
jiān yá
lán yá
shù yá
⒈ 枯焦的幼芽。佛教喻不能萌生无上道心的人。
引南朝梁萧统《讲席将毕赋三十韵》：“八水润焦芽，三明啟羣目。”
隋炀帝《宝台经藏愿文》：“所资甘雨，用沃焦芽。”
⒉ 泛喻不堪造就者。
引清黄宗羲《＜明儒学案＞序》：“奈何今之君子，必欲出于一途，使美厥灵根者，化为焦芽、絶港。”
焦jiāo(1)（形）物体受热后失去水分；呈现黄黑色并发硬、发脆：树烧～了｜舌敝唇～。(2)（名）焦炭：煤～｜炼～。(3)（形）着急：～急｜心～。(4)（名）中医指身体的某些部位。参看〔上焦〕、〔下焦〕、〔中焦〕。(5)（Jiāo）姓。
芽读音：yá芽yá(1)（名）（～儿）植物刚长出来的可以发育成茎、叶或花的部分：麦子发～儿了。(2)（名）（～儿）形状像芽的东西：肉～（伤口愈合后多长出的肉）。