liǔ jìng
liǔ dòu
liǔ lǜ
liǔ jiē
liǔ cí
liǔ xīng
liǔ yī
liǔ pú
liǔ qiú
liǔ yǐng
liǔ róng
liǔ mián
liǔ yè
liǔ jìng
liǔ zhī
liǔ jiá
liǔ mián
liǔ yì
liǔ yì
liǔ dī
liǔ àn
liǔ chē
liǔ yān
liǔ yíng
liǔ xiàn
liǔ chéng
liǔ quán
liǔ sè
liǔ lín
liǔ yá
liǔ táng
liǔ xù
liǔ kè
liǔ guì
liǔ dí
liǔ fàn
liǔ gǔ
liǔ wān
liǔ fēng
liǔ lóu
liǔ zhí
liǔ méi
liǔ yāo
liǔ dài
liǔ tīng
liǔ xià
liǔ cuì
liǔ jì
liǔ guàn
liǔ tài
liǔ sāi
liǔ tǐ
liǔ ān
liǔ xìng
liǔ yǒng
liǔ shāo
liǔ yá
liǔ xiù
liǔ sī
liǔ zhōu
liǔ sī
liǔ bā
liǔ shù
liǔ diàn
liǔ qǐ
liǔ pǔ
liǔ mò
liǔ shì
liǔ xìn
liǔ làng
liǔ zhōu
liǔ huáng
liǔ biān
liǔ quān
liǔ jīng
liǔ láng
liǔ gǎng
liǔ ér
liǔ yǎn
liǔ huán
liǔ jiāng
liǔ lǜ
liǔ guàn
liǔ jiāo
liǔ guǎn
liǔ àn
liǔ qiáo
liǔ huā
liǔ yè
liǔ huì
liǔ yīng
liǔ tái
liǔ jūn
liǔ cán
liǔ dài
liǔ jiàn
liǔ gǔ
liǔ wò
liǔ xiāng
liǔ guō
liǔ ěr
liǔ àn
liǔ qín
liǔ liǎn
liǔ hú
liǔ huǒ
liǔ xiàng
liǔ shà
liǔ chuáng
liǔ bēi
liǔ tiáo
liǔ tiáo
liǔ juàn
liǔ qīng
liǔ quān
liǔ yīn
liǔ qī
liǔ yīn
niè yá
nì yá
yòu yá
gēn yá
dòu yá
fā yá
jiāo yá
chōu yá
chūn yá
jiān yá
cè yá
pēi yá
tí yá
cán yá
tǔ yá
bì yá
cuī yá
dǐng yá
zī yá
lú yá
huā yá
gǔ yá
mù yá
zhuó yá
fāng yá
shù yá
jīn yá
lán yá
chūn yá
bèng yá
méng yá
bái yá
liǔ yá
chū yá
fā yá
shuǐ yá
yè yá
yē yá
niè yá
niè yá
yuè yá
léi yá
nèn yá
cuì yá
mài yá
yún yá
yáng yá
lǜ yá
huáng yá
zhū yá
lóng yá
dào yá
⒈ 柳的新芽。
引唐皮日休《奉酬鲁望惜春见寄》诗：“梅片尽飘轻粉靨，柳芽初吐烂金醅。”
元张可久《水仙子·春行即事》曲：“緑笺香露洒蕉花，翠线晴风绽柳芽。”
明谢肇淛《五杂俎·物部三》：“北方柳芽初茁者，采之入汤，云其味胜茶。”
⒉ 一种精美小巧的笺纸名。
引元张可久《满庭芳·春情》曲：“浪酒闲茶，涂醉墨春笺柳芽，弄轻鞭骏马桃花。”
元张可久《湘妃怨·春情》曲：“柳芽笺小锦云缄， 蓬岛书来紫凤衔。”
柳liǔ(1)（名）柳树；落叶乔木或灌木；叶子狭长。(2)（名）二十八宿之一。(3)（名）（Liǔ）姓。
芽读音：yá芽yá(1)（名）（～儿）植物刚长出来的可以发育成茎、叶或花的部分：麦子发～儿了。(2)（名）（～儿）形状像芽的东西：肉～（伤口愈合后多长出的肉）。