jué móu
jué lüè
jué jì
jué gū
jué guǐ
jué hàn
jué guǐ
jué kuáng
jué yǔ
jué tiāo
jué yì
jué dàn
jué pì
jué mì
jué diào
jué shù
jué guài
jué xiǎn
jué wěi
jué zhǔ
jué jiǎo
jué shuō
jué kuáng
jué jiàn
jué shèng
jué gōng
jué shì
jué zhì
jué lì
jué kuài
jué biàn
jué zhà
jué dàng
jué quán
jué cí
jué mì
jué wàng
jué qí
gǔ jiàn
miàn jiàn
shī jiàn
shú jiàn
kuī jiàn
jí jiàn
kuī jiàn
shuō jiàn
shú jiàn
qiáng jiàn
wèn jiàn
jī jiàn
zhì jiàn
gěi jiàn
jiàng jiàn
cái jiàn
zhèng jiàn
xiǎn jiàn
liè jiàn
bǐ jiàn
sì jiàn
wéi jiàn
zhòu jiàn
jué jiàn
zhōng jiàn
cóng jiàn
chù jiàn
jù jiàn
jiāo jiàn
nì jiàn
qiē jiàn
quàn jiàn
yì jiàn
bīng jiàn
bǐ jiàn
wēi jiàn
xiàn jiàn
zuǒ jiàn
èr jiàn
hē jiàn
fú jiàn
jiǎn jiàn
kuāng jiàn
zhōng jiàn
kǔ jiàn
kū jiàn
mì jiàn
mò jiàn
fàn jiàn
fēng jiàn
zhēng jiàn
nà jiàn
zhí jiàn
shùn jiàn
fěng jiàn
lùn jiàn
zhēn jiàn
sān jiàn
zhāo jiàn
guī jiàn
dù jiàn
jié jiàn
sī jiàn
jī jiàn
dà jiàn
zhèng jiàn
mǐn jiàn
jìn jiàn
yán jiàn
bǐ jiàn
mù jiàn
chéng jiàn
bì jiàn
zhǐ jiàn
yōu jiàn
sǐ jiàn
wǔ jiàn
chén jiàn
shàn jiàn
jù jiàn
⒈ 委婉地规谏。
引《诗·周南·关雎序》：“上以风化下，下以风刺上，主文而譎諫，言之者无罪，闻之者足以戒，故曰风。”
郑玄笺：“譎諫，咏歌依违不直諫。”
《孔子家语·辩政》：“忠臣之諫君有五义焉：一曰譎諫，二曰戇諫，三曰降諫，四曰直諫，五曰风諫。”
宋张戒《岁寒堂诗话》卷下：“至于‘鹤驾通宵凤輦备，鸡鸣问寝龙楼晓’，虽但叙一时喜庆事，而意乃讽肃宗，所谓主文而譎諫也。”
郭绍虞《中国文学批评史》六七：“由温柔敦厚言，所以重在比兴，重在蕴蓄，重在反复唱叹，重在婉陈，重在主文谲谏。”
托辞不直言，使闻者自悟。
谲jué（动）欺诈；玩弄手段：诡～。（形）奇特；怪异：诡～。（形）奇特；怪异
谏读音：jiàn谏jiàn（动）旧时称规劝君主、尊长；使之改正错误：从～如流｜进～。