shī hái
shī kuí
shī yōng
shī jì
shī tú
shī jū
shī lì
shī jiù
shī biàn
shī sàng
shī jiě
shī chē
shī tǐ
shī sù
shī luó
shī wèi
shī zhù
shī duó
shī zhù
shī zhǔ
shī chóng
shī líng
shī zhù
shī lù
shī qīn
shī guān
shī jiū
shī shì
shī bái
shī chǎng
shī jué
shī xiāng
shī tǐ
shī mèi
shī là
shī gǔ
shī tiǎn
shī cì
shī pí
shī zhí
shī jiàn
shī wán
shī wēn
shī qiè
shī jué
jù jiàn
fàn jiàn
sān jiàn
xiàn jiàn
fēng jiàn
jiàng jiàn
zhèng jiàn
liè jiàn
jī jiàn
shú jiàn
shī jiàn
fú jiàn
mì jiàn
qiáng jiàn
cóng jiàn
zhāo jiàn
zhòu jiàn
zhèng jiàn
wǔ jiàn
shùn jiàn
qiē jiàn
quàn jiàn
chù jiàn
kǔ jiàn
mò jiàn
jí jiàn
yōu jiàn
jué jiàn
dà jiàn
shuō jiàn
kuī jiàn
zhōng jiàn
bǐ jiàn
chéng jiàn
bǐ jiàn
bīng jiàn
zhǐ jiàn
bǐ jiàn
jiǎn jiàn
miàn jiàn
kuī jiàn
yán jiàn
zuǒ jiàn
cái jiàn
bì jiàn
wēi jiàn
shú jiàn
yì jiàn
wéi jiàn
xiǎn jiàn
zhēng jiàn
kū jiàn
zhì jiàn
lùn jiàn
kuāng jiàn
sī jiàn
jī jiàn
gěi jiàn
nì jiàn
dù jiàn
zhí jiàn
hē jiàn
mǐn jiàn
zhōng jiàn
nà jiàn
sì jiàn
jié jiàn
wèn jiàn
gǔ jiàn
èr jiàn
mù jiàn
shàn jiàn
chén jiàn
sǐ jiàn
guī jiàn
jiāo jiàn
jù jiàn
fěng jiàn
zhēn jiàn
jìn jiàn
尸谏shījiàn
(1) 臣子以死来规劝君主
例凛然古人尸谏之风英death remonstration⒈ 同“尸諫”。
引《孔子家语·困誓》：“未有若史鱼死而尸諫，忠感其君者也，不可谓直乎！”
《旧唐书·封常清传》：“仰天饮鴆，向日封草，即为尸諫之臣，死作圣朝之鬼。”
陈尸以谏。后泛指以死谏君。 《韩诗外传》卷七：“衞大夫史鱼病且死，谓其子曰：‘我数言蘧伯玉之贤而不能进， 弥子瑕不肖而不能退。为人臣生不能进贤而退不肖，死不当治丧正堂，殯我於室足矣。’ 衞君问其故，子以父言闻，君造然召蘧伯玉而贵之，而退弥子瑕，从殯於正堂，成礼而后去。生以身諫，死以尸諫，可谓直矣。”
宋文天祥《瑞州三贤堂记》：“杨公当权奸用事，屡召不起，报国丹心，竟以忧死，凛然古人尸諫之风。”
清陈康祺《郎潜纪闻》卷一：“公退，草疏置之怀，闭阁自縊，冀以尸諫廻天听也。”
卫大夫史鱼临死遗言以谏其君。见《韩诗外传．卷七》。后指以死谏君。
尸shī(1)（名）尸首；死人的身体。(2)（名）古代祭祀时代表死者受祭的人。(3)（名）不做事情；空占职位。
谏读音：jiàn谏jiàn（动）旧时称规劝君主、尊长；使之改正错误：从～如流｜进～。