fén qǐ
fén bēi
fén ān
fén fēng
fén tái
fén tǔ
fén chǎng
fén yáng
fén sì
fén yíng
fén tán
fén bāo
fén yú
fén qiū
fén zhú
fén shān
fén jì
fén rǎng
fén lǒng
fén lěi
fén dì
fén piāo
fén shǐ
fén suǒ
fén tián
fén zhǒng
fén sù
fén cè
fén yuán
fén mù
fén quān
fén cāng
fén diǎn
fén yuàn
fén líng
fén lǒng
fén jí
fén yǎn
fén dūn
fén jǐng
fén shǒu
fén tóu
fén kē
fén duī
fén huā
fén shān
fén lú
fén zhào
dì lǒng
xíng lǒng
mài lǒng
yù lǒng
xiān lǒng
duàn lǒng
zhà lǒng
tián lǒng
bēi lǒng
zǔ lǒng
chóu lǒng
yíng lǒng
sōng lǒng
mó lǒng
gù lǒng
shāng lǒng
qiū lǒng
shā lǒng
pō lǒng
wǎ lǒng
pán lǒng
kuàng lǒng
quǎn lǒng
fén lǒng
cūn lǒng
dēng lǒng
fǎng lǒng
gēng lǒng
shān lǒng
qiū lǒng
⒈ 亦作“坟陇”。坟墓。
引汉应劭《风俗通·山泽·陵》：“陵有天性自然者，今王公坟垄各称陵也。”
晋陶潜《搜神后记》卷二：“蜀贼纵暴，焚烧邑屋，发掘坟壠，民人迸窜。”
宋苏辙《石鼓》诗：“宣王没后坟壠平， 秦野苍茫不知处。”
清蒲松龄《聊斋志异·婴宁》：“坟壠湮没，莫可辨识。”
坟fén（名）坟墓；埋葬死人的穴和上面的坟头：～墓｜～地｜～头。
垄读音：lǒng垄lǒng(1)（名）田地里种植作物的土埂或浅沟。(2)（名）田地分界的稍稍高起的小路。(3)（名）像垄的东西：瓦～。