fén líng
fén duī
fén fēng
fén yuàn
fén sù
fén piāo
fén cè
fén tián
fén bāo
fén shǐ
fén yáng
fén qǐ
fén zhú
fén jì
fén zhǒng
fén qiū
fén huā
fén bēi
fén dūn
fén quān
fén lěi
fén diǎn
fén dì
fén mù
fén chǎng
fén sì
fén zhào
fén lú
fén suǒ
fén lǒng
fén yú
fén jǐng
fén tái
fén tóu
fén jí
fén shǒu
fén ān
fén lǒng
fén cāng
fén yǎn
fén shān
fén tán
fén shān
fén kē
fén rǎng
fén tǔ
fén yíng
fén yuán
jiān sì
wū sì
zhī sì
guān sì
fén sì
xiāo sì
dǐ sì
cháo sì
gōng sì
líng sì
huàn sì
lín sì
shuǐ sì
jìn sì
zōu sì
chéng sì
gū sì
guān sì
cí sì
cūn sì
ān sì
hūn sì
chán sì
qīng sì
yíng sì
yǎn sì
dōng sì
cūn sì
běi sì
tíng sì
shān sì
zhù sì
fù sì
yǐn sì
xuán sì
fǎ sì
shěng sì
diāo sì
fǔ sì
yí sì
yān sì
jiǒng sì
shā sì
dōu sì
nèi sì
fó sì
hán sì
jí sì
jiǔ sì
zhú sì
jiǎng sì
ní sì
⒈ 古代大臣墓地上的用以祭祀死者的建筑物。
引宋叶梦得《避暑录话》卷上：“公既登政路，法当得坟寺。”
《宋史·徽宗纪二》：“甲寅，詔夺元祐辅臣坟寺。”
坟fén（名）坟墓；埋葬死人的穴和上面的坟头：～墓｜～地｜～头。
寺读音：sì寺sì(1)（名）本义：古代官署名：古代官署名(2)（名）佛教的庙宇：碧云～｜护国～。(3)（名）伊斯兰教徒礼拜讲经的地方：清真～。