xī miǎn
ēn miǎn
tǎn miǎn
shǒu miǎn
duǒ miǎn
huì miǎn
mài miǎn
shù miǎn
yōu miǎn
fèi miǎn
jí miǎn
tíng miǎn
hù miǎn
yǐ miǎn
yǐ miǎn
tōu miǎn
jiǎn miǎn
guī miǎn
bìng miǎn
gé miǎn
xuē miǎn
qiē miǎn
mǐn miǎn
zuò miǎn
kòng miǎn
cè miǎn
qǐn miǎn
jiě miǎn
nán miǎn
chú miǎn
huì miǎn
tuō miǎn
cái miǎn
huò miǎn
bù miǎn
kāi miǎn
chù miǎn
zé miǎn
xìng miǎn
cè miǎn
yòu miǎn
chè miǎn
cā miǎn
qū miǎn
mǎi miǎn
xuě miǎn
bì miǎn
chì miǎn
shè miǎn
tè miǎn
quán miǎn
cí miǎn
wèi miǎn
duǒ miǎn
dùn miǎn
zì miǎn
gào miǎn
bà miǎn
juān miǎn
gǒu miǎn
dān miǎn
huò miǎn
kuān miǎn
tuì miǎn
sī miǎn
fàng miǎn
fù miǎn
tí miǎn
bài miǎn
ráo miǎn
jiàng miǎn
juān miǎn
wán miǎn
⒈ 袒衣免冠。古代丧礼:凡五服以外的远亲,无丧服之制,唯脱上衣,露左臂,脱冠扎发,用宽一寸布从颈下前部交于额上,又向后绕于髻,以示哀思。
引《礼记·大传》:“五世袒免,杀同姓也。”
陆德明释文:“免,音问。”
孔颖达疏:“谓其承高祖之父者也,言服袒免而无正服,减杀同姓也。”
《晏子春秋·外篇上十一》:“﹝景公﹞迺使男子袒免,女子髮笄者以百数,为开凶门,以迎盆成适。”
《旧唐书·孝友传·崔沔》:“堂姨、堂舅、舅母服请加至袒免。”
《儿女英雄传》第二十回:“怎的叫作‘袒免’,就如如今男去冠缨,女去首饰,再繫条孝带儿,戴个孝髻儿一般。”
袒露左臂、脱帽束发、以布缠头,是古代丧服中最轻的服制。《仪礼.丧服》:「朋友皆在他邦,袒免,归则已。」也作「袒絻」。
袒tǎn(1)(动)脱去或敞开上衣;露出(身体的一部分)。(2)(动)袒护。
免读音:miǎn免miǎn(1)(动)去掉;除掉:~费|~税。(2)(动)避免:难~|以~。(3)(动)不可;不要:~进。