shū bù
shū lǜ
shū tài
shū qì
shū fu
shū qí
shū ān
shū huái
shū xiě
shū méi
shū huó
shū chàng
shū xiè
shū qíng
shū juǎn
shū tan
shū huǎn
shū pì
shū shì
shū chàng
shū cháng
shū tān
shū zhǎn
shū fèn
shū xīn
shū cǎn
shū shēng
shū shū
shū jí
shū zhāng
shū fàng
shū chí
shū shì
shū qǐ
shū màn
shū xiè
shū shì
shū chí
shū xú
shū xiào
shū cuì
lóng tài
shē tài
niǔ tài
shèn tài
jìng tài
huá tài
shū tài
kuān tài
níng tài
fēng tài
kāng tài
biàn tài
yín tài
jiǎn tài
róng tài
shēng tài
qìng tài
ān tài
zhāo tài
huān tài
róng tài
fù tài
xié tài
hēng tài
yí tài
jǐng tài
qióng tài
mài tài
yuān tài
chāng tài
chàng tài
qiān tài
qí tài
jiāo tài
chǐ tài
rěn tài
qīng tài
xiáng tài
jiāo tài
dài tài
zhēn tài
tōng tài
kāi tài
pǐ tài
⒈ 舒畅安宁。
引前蜀杜光庭《皇帝本命醮词》：“俾五兵偃戢，百穀滋丰，中外和寧，生灵舒泰。”
《朱子语类》卷三四：“有心要收束，则入於严厉。有心要舒泰，则入於放肆。”
沙汀《烦恼》：“好几天来，他就看出她不舒泰，现在他更直觉到她刚才流过泪。”
舒shū(1)本义：（动）伸展；宽解（拘束或憋闷状态）：（动）伸展；宽解（拘束或憋闷状态）(2)〈书〉（形）缓慢；从容：～缓。(3)姓。
泰读音：tài[ tài ]1. 平安，安定：泰适（幽闲安适）。泰安。泰然处之。
2. 佳，美好：泰运。否（）极泰来。
3. 极：泰西（旧指欧洲）。
4. 骄纵，傲慢：泰侈（骄纵奢侈）。骄泰。
5. 通：天地交泰。