shē bǐ
shē tán
shē huá
shē yuàn
shē fàng
shē xiǎng
shē guǎng
shē zhà
shē yì
shē dàng
shē yù
shē nüè
shē yín
shē dàng
shē ruì
shē tài
shē fèi
shē yù
shē mí
shē tài
shē yì
shē shàng
shē báo
shē tài
shē mí
shē zòng
shē qiú
shē háo
shē yì
shē ào
shē tài
shē chǐ
shē jiàn
shē wàng
shē zhē
shē jìng
shē mí
tōng tài
qìng tài
huān tài
yí tài
yuān tài
fēng tài
shē tài
xiáng tài
róng tài
lóng tài
xié tài
niǔ tài
zhēn tài
jiǎn tài
róng tài
kāi tài
shū tài
pǐ tài
kāng tài
fù tài
jiāo tài
chāng tài
dài tài
rěn tài
jiāo tài
qí tài
biàn tài
níng tài
zhāo tài
yín tài
chǐ tài
shēng tài
jìng tài
hēng tài
huá tài
qīng tài
chàng tài
ān tài
jǐng tài
qiān tài
qióng tài
mài tài
shèn tài
kuān tài
⒈ 奢侈。
引《荀子·王霸》：“齐桓公闺门之内，县乐奢泰游抏之脩，於天下不见为脩。”
《汉书·夏侯胜传》：“奢泰亡度，天下虚耗，百姓流离，物故者半。”
宋司马光《重微》：“奇巧珍玩，发奢泰之端；甘言悲辞，启侥倖之涂。”
《明史·舆服志一》：“第俭约非身先无以率下，且奢泰之习未有不由小而至大者也。”
过于奢侈。《汉书．卷七五．夏侯胜传》：「奢泰亡度，天下虚耗。」也作「奢汰」、「奢忕」。
奢shē(1)（形）奢侈：穷～极欲。(2)（形）过分的：～望。
泰读音：tài[ tài ]1. 平安，安定：泰适（幽闲安适）。泰安。泰然处之。
2. 佳，美好：泰运。否（）极泰来。
3. 极：泰西（旧指欧洲）。
4. 骄纵，傲慢：泰侈（骄纵奢侈）。骄泰。
5. 通：天地交泰。