qiú yàn
qiú hū
qiú zé
qiú jìng
qiú jùn
qiú dàng
qiú wǎn
qiú shēn
qiú liè
qiú lì
qiú wén
qiú gǔ
qiú zào
qiú mì
qiú háo
qiú jǐn
qiú zhí
qiú wěi
qiú jǔ
qiú mài
qiú jǐng
qiú huá
qiú zhāng
qiú liàn
qiú bá
qiú yǎ
qiú xùn
qiú měi
qiú jùn
qiú jiàn
qiú jué
qiú shàng
qiú yuè
qiú hún
qiú qiú
qiú zhèng
qiú hàn
qiú jìn
qiú pò
qiú yì
qiú rán
qiú biàn
qiú lì
qiú jùn
qiú mèi
qiú zhǐ
qiú jìn
qiú zhuàng
qiú rén
qiú sù
qiú jié
qiú zhěng
qiú fàng
qiú liàn
qiú yì
qiú jǐn
qiú shuǎng
qiú rùn
qiú mào
qiú duó
fēng zhuàng
hóng zhuàng
kuí zhuàng
dà zhuàng
piào zhuàng
dāng zhuàng
chěng zhuàng
jīng zhuàng
gāng zhuàng
jùn zhuàng
dǎn zhuàng
cū zhuàng
hàn zhuàng
biāo zhuàng
láo zhuàng
xiān zhuàng
guī zhuàng
cū zhuàng
kè zhuàng
bēi zhuàng
jiàn zhuàng
dūn zhuàng
zhōng zhuàng
cūn zhuàng
yī zhuàng
cái zhuàng
jù zhuàng
qí zhuàng
qiáng zhuàng
mín zhuàng
féi zhuàng
háo zhuàng
qìng zhuàng
jiān zhuàng
jí zhuàng
kàng zhuàng
hóng zhuàng
shèng zhuàng
dùn zhuàng
fěi zhuàng
zhēn zhuàng
bīng zhuàng
hóng zhuàng
jiā zhuàng
kuài zhuàng
zhuó zhuàng
ài zhuàng
qiú zhuàng
jìn zhuàng
jiā zhuàng
jùn zhuàng
nián zhuàng
hóng zhuàng
āi zhuàng
mǎng zhuàng
báo zhuàng
jiā zhuàng
kàng zhuàng
cháng zhuàng
wěi zhuàng
biāo zhuàng
chóng zhuàng
jī zhuàng
jùn zhuàng
xióng zhuàng
chǐ zhuàng
zǎng zhuàng
měng zhuàng
liè zhuàng
dīng zhuàng
bǔ zhuàng
yú zhuàng
biāo zhuàng
wàng zhuàng
xiāo zhuàng
shuò zhuàng
qióng zhuàng
chōng zhuàng
gāo zhuàng
shào zhuàng
gǔn zhuàng
⒈ 雄健。
引《旧唐书·文苑传下·杜甫》：“建安之后，天下之士遭罹兵战， 曹氏父子鞍马间为文，往往横槊赋诗，故其遒壮抑扬、寃哀悲离之作，尤极於古。”
唐司空图《注＜愍征赋＞后述》：“愚前述虽已恣道其遒壮悽艷矣，而终不能研其才外之致，是以掷笔狂叫，寄之他生。”
清冯班《钝吟杂录·论乐府与钱颐仲》：“李于鳞取魏晋乐府古异难通者，句摘而字效之，学者始以艰涩遒壮者为乐府，而以平典者为诗。”
遒qiú（形）〈书〉强健；有力：～劲｜～健。
壮读音：zhuàng壮zhuāng（名）姓。壮zhuàng(1)基本义：（形）强壮：（形）强壮(2)（形）雄壮；大：～观｜～志。(3)（动）加强；使壮大：～胆｜～声势。