qiú shuǎng
qiú jùn
qiú jùn
qiú yǎ
qiú yì
qiú mài
qiú wǎn
qiú zhāng
qiú zhǐ
qiú fàng
qiú jǔ
qiú zhèng
qiú shàng
qiú zhí
qiú qiú
qiú mào
qiú xùn
qiú liè
qiú jìng
qiú jìn
qiú jǐn
qiú rán
qiú zào
qiú dàng
qiú duó
qiú jié
qiú jìn
qiú mèi
qiú háo
qiú gǔ
qiú biàn
qiú liàn
qiú yàn
qiú wén
qiú zhěng
qiú lì
qiú rén
qiú zhuàng
qiú rùn
qiú sù
qiú bá
qiú jǐn
qiú zé
qiú jiàn
qiú jǐng
qiú huá
qiú lì
qiú yuè
qiú liàn
qiú hún
qiú jué
qiú wěi
qiú jùn
qiú yì
qiú mì
qiú hū
qiú pò
qiú hàn
qiú shēn
qiú měi
jùn shuǎng
qíng shuǎng
shū shuǎng
lǎng shuǎng
jùn shuǎng
liáng shuǎng
hù shuǎng
gēng shuǎng
sù shuǎng
qún shuǎng
qīng shuǎng
míng shuǎng
sà shuǎng
chàng shuǎng
jīn shuǎng
nì shuǎng
gāo shuǎng
yú shuǎng
kǒu shuǎng
jiàn shuǎng
jīng shuǎng
áng shuǎng
huá shuǎng
gān shuǎng
kuài shuǎng
nèn shuǎng
xíng shuǎng
sǎ shuǎng
duān shuǎng
chōng shuǎng
hóng shuǎng
kāng shuǎng
cuì shuǎng
sēn shuǎng
mèi shuǎng
kǎi shuǎng
qiàn shuǎng
xiāo shuǎng
hé shuǎng
chà shuǎng
sǒng shuǎng
gān shuǎng
kāng shuǎng
jiǎo shuǎng
sù shuǎng
jùn shuǎng
sà shuǎng
qún shuǎng
tòu shuǎng
kàng shuǎng
chí shuǎng
hóng shuǎng
qīng shuǎng
kuàng shuǎng
ráo shuǎng
kǎi shuǎng
lì shuǎng
háo shuǎng
xiāo shuǎng
guāi shuǎng
sēn shuǎng
bù shuǎng
jùn shuǎng
xuān shuǎng
liàng shuǎng
líng shuǎng
hū shuǎng
qiú shuǎng
qī shuǎng
chéng shuǎng
zhí shuǎng
kuān shuǎng
hún shuǎng
xiù shuǎng
jìng shuǎng
wéi shuǎng
zhēn shuǎng
liáng shuǎng
mài shuǎng
xié shuǎng
qiū shuǎng
lì shuǎng
tián shuǎng
⒈ 刚劲豪放。
引宋郭思《画论·论画龙体要》：“画龙推五代四明僧传古大师，其名最著，观其体则笔墨遒爽，善为蜿蜒之状。”
明胡应麟《诗薮·古体下》：“《易水歌》遒爽飞扬， 唐人歌行之祖也。”
⒉ 浓烈爽口。
引北魏贾思勰《齐民要术·笨麴并酒》：“﹝粱米酒﹞芬芳酷烈，轻雋遒爽，超然独异，非黍秫之儔也。”
遒qiú（形）〈书〉强健；有力：～劲｜～健。
爽读音：shuǎng[ shuǎng ]1. 明朗，清亮：爽目。
2. 轻松，利落：清爽。凉爽。爽口。
3. 痛快，率（）直：爽朗。爽快。爽利。豪爽。直爽。
4. 差失，违背：爽信。爽约（失约）。毫厘不爽。屡试不爽。
5. 干脆，索性：爽性。
6. 舒服：爽心。爽意。爽适。身体不爽。