sī zhēn
sī lìng
sī mǎ
sī lì
sī bīn
sī jì
sī cuàn
sī shǐ
sī zhù
sī zhí
sī zǎi
sī yìng
sī shǒu
sī fǎ
sī páo
sī xíng
sī mín
sī hūn
sī shì
sī yè
sī bài
sī yuán
sī jī
sī chūn
sī xīng
sī lì
sī shū
sī duò
sī tuó
sī lún
sī yí
sī jiàn
sī fēn
sī duó
sī zhí
sī fù
sī dǒng
sī bì
sī wèi
sī dǐng
sī chén
sī gōng
sī zhàng
sī shēng
sī nóng
sī jiān
sī wén
sī jiē
sī gōng
sī lù
sī yào
sī kǔn
sī qì
sī chén
sī zhèng
sī wù
sī guǎn
sī cōng
sī hòu
sī méng
sī chéng
sī fáng
sī tú
sī qǐn
sī guān
sī mù
sī cè
sī lú
sī shì
sī yòng
sī míng
sī guàn
sī fāng
sī kù
sī diǎn
sī duó
sī jià
sī jīng
sī shèn
sī xiāng
sī xūn
sī zhèng
sī mìng
sī huà
sī dàn
sī cāng
sī lǐ
sī xùn
sī lù
sī bó
sī hán
sī huā
sī kōng
sī chà
sī héng
sī nán
sī yú
sī rén
sī tián
sī jú
sī mǎ
sī zuàn
sī lǐ
sī yì
sī guài
sī zhēng
sī dì
sī kòu
sī cí
⒈ 职掌规谏、劝诫。
引《文选·张华＜女史箴＞》：“女史司箴，敢告庶姬。”
李善注引毛萇《诗传》：“古者后夫人必有女史彤管之法，女史不记其过，其罪杀。”
《晋书·李充传》：“室有善言，应在千里，况乎行止復礼克己。风人司箴，敬貽君子。”
《旧唐书·李义府传》：“勉之又勉，光兹守器。下臣司箴，敢告近侍。”
司sī(1)本义：主管。(2)（动）主持、操作。(3)（名）一级机关内一部门。(4)姓。
箴读音：zhēn箴zhēn(1)（名）劝告；劝戒：～言。(2)（名）古代一种文体。