lìng zhēn
lìng xiǎn
lìng jì
lìng pú
lìng tú
lìng lìng
lìng mǔ
lìng guǐ
lìng shàng
lìng dàn
lìng dé
lìng qì
lìng yóu
lìng yí
lìng zhī
lìng bāng
lìng wàng
lìng jū
lìng yīn
lìng xīng
lìng shēng
lìng pīng
lìng zhǔ
lìng cí
lìng rén
lìng róng
lìng jiǎ
lìng ài
lìng qí
lìng mèi
lìng dì
lìng pái
lìng cǎo
lìng zhèng
lìng měi
lìng yōu
líng hú
lìng zhuàng
lìng zhāng
lìng zhèng
lìng lì
lìng fù
lìng yán
lìng zhǐ
lìng shū
lìng zī
lìng táng
lìng zú
lìng dá
lìng zhòng
lìng shàn
lìng shè
lìng wén
lìng jūn
lìng yuàn
lìng shì
lìng cī
lìng zé
lìng fāng
lìng shì
lìng fàn
lìng sì
lìng qī
lìng qǔ
lìng diǎn
lìng shū
lìng sì
lìng zūn
lìng cái
lìng qì
lìng gǔ
lìng lù
lìng pén
lìng ài
lìng jiàn
lìng yuè
lìng pì
lìng yǐn
lìng kǔn
lìng mó
lìng láng
lìng pǐ
lìng gōng
lìng yìn
lìng sè
lìng míng
lìng guān
lìng tǎn
lìng zhì
lìng dàn
lìng piào
lìng wēi
lìng xù
lìng jiǔ
lìng hé
lìng jié
lìng cháng
lìng cái
lìng wèn
lìng yuē
lìng rì
lìng chén
lìng shì
lìng shǐ
lìng xù
lìng huì
lìng chì
lìng zhǔn
lìng qīn
lìng zǐ
lìng bǐng
lìng xù
lìng cí
lìng zhōng
lìng yǐ
lìng yù
lìng nián
lìng gé
lìng wáng
lìng xī
lìng chēng
⒈ 指帝王规戒臣下的诏令。
引宋孙奕《履斋示儿编·太宗戒官吏碑》：“太宗皇帝御书‘尔俸尔禄，民膏民脂，下民易虐，上天难欺’四句，以戒监司守令，民到於今受其赐，德至渥也。盖本蜀后主孟氏昶颁令箴以箴戒宗人之词。”
1. 上级对下级的指示：命令。法令。朝（zhāo）令夕改。
2. 古代官名：县令。令尹。尚书令。
3. 使，使得：令人兴奋。
4. 时节：时令。节令。
5. 美好，善：令名。令辰。令闻（好名声）。
6. 敬辞，用于对方的亲属或有关系的人：令尊。令堂。令岳。令郎。令爱。
7. 短的词调（diào ），散曲中不成套的曲（多用于词调、曲调名）：小令。如梦令。
箴读音：zhēn箴zhēn(1)（名）劝告；劝戒：～言。(2)（名）古代一种文体。