sī zhí
sī lǐ
sī nóng
sī zǎi
sī guài
sī cí
sī héng
sī mìng
sī fù
sī duò
sī guān
sī hòu
sī yì
sī qǐn
sī bài
sī míng
sī lì
sī xùn
sī yuán
sī bīn
sī guàn
sī rén
sī cāng
sī yú
sī shū
sī kōng
sī dǒng
sī duó
sī zuàn
sī jú
sī chén
sī chéng
sī mǎ
sī cè
sī dàn
sī qì
sī lǐ
sī xīng
sī guǎn
sī jīng
sī páo
sī xūn
sī tuó
sī dì
sī dǐng
sī chūn
sī shì
sī shì
sī huà
sī mǎ
sī jì
sī wù
sī nán
sī duó
sī wèi
sī fáng
sī xíng
sī zhù
sī yào
sī zhèng
sī lù
sī hán
sī chén
sī cuàn
sī yí
sī wén
sī jià
sī tú
sī lì
sī huā
sī jiē
sī diǎn
sī hūn
sī mù
sī jiān
sī bó
sī lú
sī kù
sī shǐ
sī mín
sī zhí
sī fǎ
sī yè
sī xiāng
sī kǔn
sī bì
sī lún
sī gōng
sī méng
sī chà
sī jī
sī lìng
sī gōng
sī shēng
sī jiàn
sī fēn
sī zhèng
sī tián
sī zhēn
sī kòu
sī cōng
sī zhàng
sī yòng
sī fāng
sī shǒu
sī yìng
sī lù
sī shèn
sī zhēng
táo duó
hù duó
sháo duó
niú duó
yán duó
huò duó
táo duó
bǐng duó
tuō duó
mù duó
zhēng duó
hù duó
qiú duó
xùn duó
tuō duó
qīng duó
tóng duó
líng duó
sī duó
míng duó
gǔ duó
huò duó
shè duó
hé duó
bǎo duó
tiān duó
zhèn duó
fèng duó
fēng duó
náo duó
xié duó
jìn duó
jīn duó
lún duó
huò duó
yán duó
⒈ 谓掌管文教。相传古代宣布教化的人必摇木铎以聚众，故称。
引清孙枝蔚《汪舟次赴赣榆教谕任因赋寄怀》诗之二：“学官繇延聘，事曾闻元季。当时司鐸者，往往居大位。”
清陆以湉《冷庐杂识·赵屏山》：“道光庚子， 赵在临海县幕，余时司鐸郡学，过从频数，投分甚深。”
⒉ 古代军中负责击钲铎以传令的人。
引《文选·张衡＜东京赋＞》：“戈矛若林，牙旗繽纷，迄于上林，结徒为营，次和树表，司鐸授鉦，坐作进退，节以军声。”
薛综注：“司，主也。鉦鐸所以为军节。”
吕延济注：“鉦鐸所以节进退。言司主者，授人使击发也。”
⒊ 春秋鲁国宫名。
引《左传·哀公三年》：“五月辛卯，司鐸火。”
杜预注：“司鐸，宫名。”
《孔子家语·辨物》：“孔子在陈，陈侯就之燕游焉。行路之人云：‘ 鲁司鐸灾及宗庙。’以告孔子。”
⒋ 天主教神父的正式品位职称。也称司祭。译自拉丁文Sacerdotes(单数作Sacerdos)。中国天主教最初音译“撒责尔铎德”，简称“铎德”，后来用儒家关于“施政教时振木铎”的说法，改为“司铎”。
古代宣扬教化、颁布政令时击铎警众，故称主持教化的人为「司铎」。
司sī(1)本义：主管。(2)（动）主持、操作。(3)（名）一级机关内一部门。(4)姓。
铎读音：duó古代宣布政教法令时或有战事时用的大铃：木～。铃～。振～。