jiàn cǎi
jiàn jiè
jiàn jū
jiàn yán
jiàn lǐ
jiàn bīng
jiàn qì
jiàn lǚ
jiàn liè
jiàn nián
jiàn lì
jiàn pán
jiàn nuò
jiàn tǒng
jiàn qī
jiàn shéng
jiàn xíng
jiàn tà
jiàn dǎo
jiàn zuò
jiàn yuē
jiàn shí
jiàn miè
jiàn bài
jiàn zhái
jiàn chǎ
jiàn jìng
jiàn rǔ
jiàn mò
jiàn zuò
jiàn guó
jiàn xiào
jiàn dì
jiàn lì
jiàn lìn
jiàn xìn
jiàn yùn
jiàn tǔ
jiàn tà
jiàn zhèng
jiàn wèi
jiàn shí
jiàn zhí
jiàn gēng
jiàn zuò
jiàn dēng
jiàn lín
jiàn róu
jiàn jí
jiàn róu
jiàn shēng
jiàn jì
jiàn wū
jiàn bào
jiàn fá
jiàn shān
jiàn xí
jiàn lì
jiàn yáng
jiàn dé
jiàn liè
xún dǎo
líng dǎo
jìn dǎo
yuǎn dǎo
xiá dǎo
kuà dǎo
bài dǎo
lǚ dǎo
jì dǎo
fù dǎo
róu dǎo
gōng dǎo
cāo dǎo
qīn dǎo
cù dǎo
róu dǎo
cǐ dǎo
guǐ dǎo
fàn dǎo
chù dǎo
niè dǎo
qīng dǎo
líng dǎo
gāo dǎo
zhù dǎo
wǔ dǎo
chú dǎo
zūn dǎo
xí dǎo
biàn dǎo
jiàn dǎo
⒈ 踩踏；蹂践。
引《三国志·魏志·明帝纪》“又犯中央大星” 裴松之注引晋王沉《魏书》：“而坟陵崩頽，童儿牧竖践蹈其上。”
宋洪迈《夷坚丁志·李氏红蛇》：“巫拾碎瓦一器，赤足践蹈。 李初亦效焉，足破流血。”
清昭槤《啸亭杂录·孝感之战》：“餘贼方瞭望，余骤发矢伤数人，贼错愕间， 江西兵展旗鸣笳以进。贼互相践蹈，曰：‘伏兵至矣。’”