pān yán
zhǎn yán
chán yán
dōng yán
róng yán
xuán yán
chán yán
lì yán
yè yán
kān yán
huí yán
qīn yán
yān yán
kān yán
céng yán
míng yán
qīn yán
piàn yán
chán yán
jué yán
qiàn yán
zāi yán
jiù yán
fù yán
zǐ yán
chuān yán
shā yán
hán yán
běi yán
líng yán
gǔn yán
qīng yán
kān yán
yáo yán
gēng yán
yáo yán
wēi yán
tuí yán
wéi yán
zhòng yán
xióng yán
yín yán
què yán
shí yán
yīn yán
qióng yán
diàn yán
cén yán
shāng yán
shān yán
biē yán
kū yán
ní yán
bǎn yán
gāng yán
⒈ 山洞。
引唐卢照邻《五悲·悲昔游》:“因嵌巖以为室,就芬芳以列筵。”
唐王度《古镜记》:“辞兄之后,先游嵩山、少室,降石梁,坐玉坛。属日暮,遇一嵌巖,有一石堂,可容三五人, 勣栖息止焉。”
⒉ 山崖险峻貌。
引唐李白《明堂赋》:“窙惚恍以洞啟,呼嵌巖而傍分。”
王琦注引《韵会》:“嵌巖,山险貌。”
⒊ 指峻险的山岩。
引唐孟郊《吊卢殷》诗:“磨一片嵌巖,书千古光辉。”
宋陈亮《又甲辰秋书》:“亮之生于斯世也,如木出于嵌巖嶔崎之间,奇蹇艰澁,盖未易以常理论。”
⒋ 鳞甲张开貌。
引唐达奚珣《太常观乐器赋》:“猛兽赫怒而擎钟,金人嵌巖以负簴。”
山洞。
1. 把东西填镶在空隙里:嵌入。镶嵌。
岩读音:yán岩(1)(名)岩石:~层|~浆|~心|~盐。(2)(名)岩石突起而成的山峰:七星~(在广西)。