hè tiān
hè fú
hè dǐng
hè shū
hè dòng
hè shòu
hè huì
hè yàn
hè wǔ
hè lún
hè zhì
hè jǐ
hè chē
hè lù
hè tuán
hè qī
hè luán
hè jīng
hè tāi
hè zhì
hè shī
hè xì
hè bàn
hè chéng
hè wù
hè bìng
hè jìng
hè lǒng
hè zé
hè bǎn
hè xuě
hè bān
hè jiàn
hè tuò
hè guī
hè wèi
hè jǔ
hè bìn
hè shāng
hè lì
hè sāi
hè lù
hè bèi
hè chí
hè méi
hè yán
hè shǒu
hè dú
hè jiāng
hè guān
hè mián
hè qǐ
hè qū
hè pēng
hè máo
hè gū
hè zǐ
hè wén
hè wén
hè jiàn
hè gù
hè líng
hè gé
hè líng
hè yù
hè shā
hè tǐ
hè jiān
hè wéi
hè pǔ
hè suǐ
hè suàn
hè guān
hè lì
hè yǔ
hè zhòu
hè chèn
hè liào
hè jiǎn
hè zhàng
hè chǔ
hè shén
hè shù
hè sù
hè páo
hè yuè
hè guó
hè yān
hè wǔ
hè zhǔ
hè gài
hè qiáo
hè wàng
hè cān
hè sàn
hè xiāng
hè yún
hè zhěn
hè jì
hè zhí
hè chǎng
hè píng
hè tuì
hè xiù
hè zhēn
hè yuè
hè jǐng
hè shēng
hè yī
hè zhào
hè lǐng
hè liè
hè cǎo
hè xiān
hè zhù
hè zhì
hè lóu
hè lǎo
hè diào
hè qín
hè gǔ
hè yǔ
hè qín
hè yǐn
hè biǎo
hè yīng
hè zhǎo
hè xīn
hè pèi
hè zhōu
hè shān
hè pèi
hè zhù
hè tíng
hè hè
hè xìng
hè yuàn
hè miào
hè tīng
hè cāo
hè shēn
hè mù
hè tóu
hè mào
hè mèng
hè xìn
hè dǐng
hè chàng
hè jiàn
hè piáo
hè zhàng
hè chóu
hè nǎo
hè fèng
hè liáng
hè jǐng
hè cuì
hè hú
hè xuān
hè méi
hè zhòu
hè jiù
hè xī
hè xī
hè bīng
hè qiú
hè jī
hè yù
hè luǎn
hè tīng
hè zhōu
hè fà
hè lín
hè yú
hè huà
hè yǎn
hè zī
hè kǒu
hè quē
hè jìng
hè bèi
hè qí
hè jīng
hè liàn
hè jià
hè yuàn
hè kāi
hè hán
hè lù
hè zhuāng
hè qíng
hè cén
hè xíng
hè jìn
hè jìng
hè shòu
hè yīn
hè yì
hè zhàng
hè jìng
hè bǎn
hè yì
hè zhuàn
hè shì
hè míng
hè jǐng
hè lǚ
hè hé
⒈ 鹤鸣。
引清王充《论衡·变动》：“夜及半而鹤唳，晨将旦而鸡鸣。”
唐沉佺期《峡山赋》：“闲凭晚阁，指天外之霞飞；梦断晓鐘，听云间之鹤唳。”
亦指鹤鸣声。 老舍《骆驼祥子》二二：“隔着街能听到些响亮清脆的声儿，像从天上落下的鹤唳。”
⒉ 形容惊恐疑虑，自相惊扰。参见“鹤唳风声”。
引唐刘禹锡《赠澧州高大夫司马霞寓》诗：“残兵疑鹤唳，空垒辨乌声。”
宋叶适《高宗皇帝挽词》之二：“鹤唳空虚警，云生仗自移。”
明李东阳《氐带箭》诗：“秦鞭断江江逆流， 八公草木皆为仇。山头鹤唳争回首，城南老氐带箭走。”
鹤鸣。形容惊恐不安的情况。
鹤hè（名）鸟类的一属；头小颈长；嘴长而直；脚细长；羽毛白色或灰色；群居或双栖；常在河边或海岸捕食鱼和昆虫。常见的有白鹤、灰鹤等。
唳读音：lì唳lì见〔风声鹤唳〕。