hè lù
hè bǎn
hè líng
hè dòng
hè yán
hè lù
hè zhěn
hè chǎng
hè bìn
hè zhàng
hè yú
hè zhuāng
hè jǐng
hè wǔ
hè wéi
hè xī
hè wèi
hè gù
hè jiāng
hè yuè
hè tíng
hè shǒu
hè lù
hè jīng
hè chǔ
hè hè
hè dú
hè wǔ
hè qíng
hè pēng
hè páo
hè jìng
hè xuě
hè tiān
hè luán
hè wù
hè yù
hè jī
hè fà
hè cuì
hè fèng
hè méi
hè jìng
hè guó
hè mù
hè dǐng
hè shān
hè wén
hè dǐng
hè jǐng
hè biǎo
hè xíng
hè lì
hè zhōu
hè chèn
hè tuán
hè chéng
hè tīng
hè lín
hè yǔ
hè zhàng
hè zhù
hè shén
hè jiān
hè gài
hè suàn
hè cén
hè tuì
hè pèi
hè lǐng
hè lóu
hè tǐ
hè yǔ
hè hán
hè qī
hè yì
hè jiǎn
hè hú
hè lì
hè chàng
hè fú
hè piáo
hè huì
hè zhǎo
hè liào
hè jīng
hè guān
hè jìng
hè shā
hè jì
hè cān
hè zhuàn
hè zhì
hè lún
hè zé
hè bìng
hè xìn
hè shòu
hè quē
hè zī
hè jǔ
hè zhǔ
hè jǐng
hè zhēn
hè shòu
hè suǐ
hè yīng
hè sù
hè bīng
hè jiàn
hè shāng
hè cāo
hè zhàng
hè mèng
hè jìng
hè yì
hè kǒu
hè shī
hè yī
hè yīn
hè bàn
hè chē
hè tóu
hè wén
hè qín
hè miào
hè hé
hè shù
hè zhòu
hè zhí
hè lǚ
hè zǐ
hè qiáo
hè mián
hè nǎo
hè tuò
hè wàng
hè chóu
hè jiù
hè qǐ
hè xìng
hè gǔ
hè guī
hè lǎo
hè yù
hè mào
hè yàn
hè yān
hè liàn
hè yǐn
hè xiān
hè guān
hè liè
hè xī
hè jìn
hè shū
hè shì
hè tīng
hè gé
hè bèi
hè lǒng
hè sàn
hè cǎo
hè chí
hè kāi
hè shēn
hè zhì
hè qū
hè zhào
hè yuàn
hè líng
hè jiàn
hè pǔ
hè luǎn
hè jǐ
hè yuè
hè pèi
hè diào
hè zhōu
hè zhù
hè qiú
hè sāi
hè tāi
hè xì
hè xīn
hè yǎn
hè qín
hè xiāng
hè bèi
hè zhòu
hè gū
hè liáng
hè xiù
hè huà
hè yún
hè míng
hè bǎn
hè bān
hè píng
hè shēng
hè jiàn
hè jià
hè méi
hè xuān
hè zhì
hè máo
hè qí
hè yuàn
héng qiáo
mǐn qiáo
hè qiáo
dān qiáo
yuán qiáo
lú qiáo
lǐng qiáo
xiān qiáo
biān qiáo
yún qiáo
sōng qiáo
lǐng qiáo
pì qiáo
hǎi qiáo
yuè qiáo
yán qiáo
jiǔ qiáo
luán qiáo
duàn qiáo
yuán qiáo
yá qiáo
fǔ kuài
wēi qiáo
yán qiáo
shān qiáo
tī qiáo
chǔ qiáo
wǔ qiáo
hú qiáo
yān qiáo
máo qiáo
⒈ 鹤停息的山巅；高山。
引南朝陈徐陵《山斋》诗：“桃源惊往客，鹤嶠断来宾。復有风云处，萧条无俗人。”
唐无名氏《对私雇船渡人判》：“八达开衢，傍连鹤嶠；九重危堞，近枕龟津。”
鹤hè（名）鸟类的一属；头小颈长；嘴长而直；脚细长；羽毛白色或灰色；群居或双栖；常在河边或海岸捕食鱼和昆虫。常见的有白鹤、灰鹤等。
峤读音：jiào,qiáo[ qiáo ]1. 山尖而高：峤岳。