yōu juān
yōu pái
yōu dá
yōu kuān
yōu xué
yōu lài
yōu gòng
yōu lǎo
yōu líng
yōu mǐn
yōu jiǎn
yōu dà
yōu yù
yōu tóng
yōu tú
yōu xì
yōu qīng
yōu juàn
yōu tán
yōu yōu
yōu gē
yōu hú
yōu tóu
yōu dá
yōu cháng
yōu lóng
yōu cí
yōu yuè
yōu yóu
yōu xī
yōu jiǎng
yōu mǐn
yōu chù
yōu jiān
yōu quē
yōu jīn
yōu liè
yōu yǎ
yōu jiàn
yōu rén
yōu gé
yōu hú
yōu cè
yōu zhì
yōu ài
yōu xiǎn
yōu chàng
yōu chà
yōu dài
yōu fà
yōu bá
yōu huàn
yōu chǎng
yōu yōu
yōu jiàn
yōu liáng
yōu nìng
yōu děng
yōu fù
yōu jià
yōu qiān
yōu miǎn
yōu mèng
yōu chàng
yōu xiù
yōu zhì
yōu xī
yōu cì
yōu cí
yōu xǔ
yōu jiè
yōu kè
yōu měi
yōu dài
yōu shī
yōu wèi
yōu yù
yōu lì
yōu wéi
yōu huǎn
yōu kuān
yōu jiǎ
yōu rán
yōu jù
yōu rù
yōu róng
yōu chú
yōu hòu
yōu huì
yōu pó
yōu yì
yōu shì
yōu gǎi
yōu yǔ
yōu wén
yōu juàn
yōu shǎng
yōu xuǎn
yōu chǎn
yōu róu
yōu hùn
yōu pǔ
yōu shèng
yōu lǐ
yōu zhào
yōu yù
yōu diǎn
yōu liàng
yōu shàng
yōu xiá
zhōng lóng
wū lóng
shèng lóng
dòng lóng
wā lóng
yí lóng
jiā lóng
gá lóng
huī lóng
jiǔ lóng
píng lóng
hū lóng
hōng lōng
yǔ lóng
nán lóng
jī lóng
gōng lóng
hū lóng
fēng lóng
wā lóng
xiū lóng
bāo lóng
pī lóng
yōu lóng
dēng lóng
qióng lóng
chōng lóng
chāng lóng
gū lōng
qìng lóng
hǒu lóng
qián lóng
xīng lóng
zhǎi lóng
jí lóng
pì lóng
gāo lóng
féng lóng
bǐ lóng
chóng lóng
wū lóng
kāng lóng
kè lóng
guāng lóng
fù lóng
qīn lóng
⒈ 优待尊崇。
引《三国志·魏志·齐王芳传》：“昔周成建保傅之官，近汉显宗崇宠邓禹，所以优隆雋乂，必有尊也。”
宋陆游《逆曦授首贺太皇太后笺》：“惟列圣念功之意，每示优隆；度故臣誓报之心，岂有穷已。”
清俞樾《郡经平议·孟子一》“养弟子以万钟”：“孟子仕齐，其禄十万，盖以孟子大贤，故优隆之至，其弟子则万钟足矣。”
⒉ 指优厚的待遇。
引《宋书·袁粲传》：“袁粲、刘秉，并与先朝同奬宋室……岁月弥往，宜沾优隆。”
⒊ 高，尊贵。
引唐李德裕《谢恩加特进阶状》：“伏以汉氏之制，勋望优隆，则位加特进，服以文冕。”
王闿运《丁文诚诔》：“位徒极于优隆，身不获于荣华。”
⒋ 优厚。指礼遇或待遇。
引宋沉虞卿《＜小畜集＞跋》：“内翰王公以文章道义，被遇太宗皇帝，视草北门，代言西掖，眷接优隆，声望最重，咸谓咫尺黄阁矣。”
清昭槤《啸亭杂录·黄文襄公》：“乾隆中， 汉军人登仕版者，多以玩法被罪，其始终圣眷优隆者，惟黄文襄公廷桂一人而已。”
中国近代史资料丛刊《辛亥革命·关于停战的清方档案》：“就令议决共和，而皇室之待遇必极优隆， 中国前途之幸福尚可希望。”
⒌ 丰厚，丰富。
引明冯梦龙《智囊补·术智·张循王老卒》：“王咨嗟褒赏，赐予优隆。”
优(1)（形）优良；美好：～弧｜～等｜～劣｜～客｜～胜｜～势｜～遇｜～质｜～胜劣汰｜拥军～属｜养尊处～。(2)（名）旧时称演戏的人：女～｜～伶｜名～。
隆读音：lóng,lōng[ lóng ]1.盛大：～重。
2.兴盛：兴～。
3.深厚；程度深：～情厚谊。～冬。
4.凸起：～起。