yí chàng
yí fú
yí guǐ
yí sì
yí píng
yí rán
yí chōu
yí yì
yí zōu
yí mù
yí luò
yí guān
yí yóu
yí shì
yí gòu
yí lù
yí gēng
yí lè
yí dàn
yí tài
yí kuàng
yí tǎn
yí shān
yí guāng
yí zhí
yí jū
yí cháo
yí mí
yí guǎn
yí zǔ
yí bái
yí huǐ
yí dàng
yí cán
yí máo
yí fú
yí kǎo
yí yǎ
yí huāng
yí mèi
yí yú
yí děng
yí bēi
yí qín
yí liáo
yí lóng
yí hào
yí líng
yí yú
yí pán
yí qū
yí jì
yí gù
yí lù
yí qīn
yí jiǎo
yí miè
yí mán
yí zú
yí chuáng
yí shuō
yí mǐn
yí yán
yí xià
yí dào
yí xiǎn
yí yóu
yí yì
yí fēn
yí zōng
yí fù
yí dūn
yí tíng
yí huì
yí tiǎn
yí mù
yí zào
yí dàn
yí yǔ
yí jiǎn
yí gē
yí lún
yí shāng
yí jī
yí jiè
yí dá
yí yì
yí dí
yí cuì
yí mò
hǒu lóng
chāng lóng
chóng lóng
qián lóng
yōu lóng
wū lóng
hū lóng
zhōng lóng
dòng lóng
qìng lóng
fù lóng
gōng lóng
guāng lóng
huī lóng
qīn lóng
pì lóng
zhǎi lóng
chōng lóng
pī lóng
dēng lóng
wā lóng
jí lóng
píng lóng
yǔ lóng
gāo lóng
hōng lōng
kè lóng
shèng lóng
wā lóng
jī lóng
yí lóng
fēng lóng
bǐ lóng
xiū lóng
gá lóng
gū lōng
kāng lóng
qióng lóng
féng lóng
nán lóng
hū lóng
wū lóng
xīng lóng
bāo lóng
jiǔ lóng
jiā lóng
⒈ 犹盛衰。
引《文选·班固＜两都赋序＞》：“道有夷隆，学有粗密。”
吕延济注：“夷，平；隆，盛也。言代有平盛，学者随时精粗，不可齐也。”
1.平坦；平安：化险为～。
2.破坏建筑物（使成为平地）：烧～弹。～为平地。
3.灭掉；杀尽：～灭。～族。
4.我国古代称东方的民族，也泛称周边的民族：淮～。四～。
5.旧时泛指外国或外国人：～情。华～杂处。
6.姓。
隆读音：lóng,lōng[ lóng ]1.盛大：～重。
2.兴盛：兴～。
3.深厚；程度深：～情厚谊。～冬。
4.凸起：～起。