jī yè
jī fù
jī qiú
jī wū
jī dǒu
jī hào
jī bo
jī huì
jī zhǒu
jī zhǒng
jī zhǒu
jī fú
jī liǎn
jī xīng
jī shé
jī yǐng
jī běn
jī bì
jī jū
jī gǔ
jī zhāng
jī jù
jī jù
jī bó
jī piáo
jī xiān
jī gū
jī juàn
jī xià
jī cháo
jī fēng
jī chóu
jī xiù
jī fú
wéi bǔ
jiǎn bǔ
tài bǔ
hǔ bǔ
yì bǔ
mù bǔ
lí bǔ
jí bǔ
yī bǔ
zhǒu bǔ
jī bo
niǎo bǔ
zhān bǔ
jī bǔ
zhú bǔ
bài bǔ
xīng bǔ
lì bǔ
guī bǔ
mǎi bǔ
mào bǔ
ěr bǔ
wǎ bǔ
dà bǔ
tíng bǔ
yǐn bǔ
kǎo bǔ
shì bǔ
yù bǔ
lì bǔ
qián bǔ
fèng bǔ
máo bǔ
wǔ bǔ
méi bǔ
zhān bǔ
zǔ bǔ
xíng bǔ
xiǎng bǔ
gǔ bǔ
jiāo bǔ
de bǔ
mèng bǔ
yù bǔ
jiǎn bǔ
jiǎn bǔ
zhān bǔ
kāi bǔ
xǐ bǔ
gǎi bǔ
wèn bo
wèi bǔ
yáng bǔ
nì bǔ
jìng bǔ
jí bǔ
ōu bǔ
mài bǔ
dàn bǔ
zhà bo
luó bo
huò bǔ
⒈ 吴中古俗，每岁正月灯节，取筲箕饰以女装，插箸为口谓之箕姑，令二童子夹扶之，使书沙盘，以占吉凶，称为箕卜。
引宋陆游《箕卜》诗云：“孟春百草灵，古俗迎紫姑。厨中取竹箕，冒以妇裙襦，竖子夹扶持，插笔祝其书，俄若有物凭，对答不须臾。岂必考中否，一笑聊相娱……持箕畀灶婢，弃笔卧墙隅。几席亦已彻，狼藉果与蔬。纷纷竟何益，人鬼均一愚！”
元程俱《元夕块坐写怀》诗：“藜灯不来下，箕卜岂復迎！”
箕jī(1)（名）簸箕。(2)（名）簸箕形的指纹：斗～。(3)（名）二十八宿之一。(4)（名）（Jī）姓。
卜读音：bǔ,bo[ bǔ ]
古人灼烧龟甲或牛骨，辨视其裂纹以推断事情吉凶的习俗。【组词】：占卜、龟卜
泛指一般预测吉凶的方法。【组词】：卜卦
预料、预测。【组词】：生死未卜
选择。【组词】：卜居、卜邻
姓。
[ bo ]
萝卜。