xiǎng fù
xiǎng fén
xiǎng qì
xiǎng yìng
xiǎng yì
xiǎng chāo
xiǎng dù
xiǎng yù
xiǎng dá
xiǎng quán
xiǎng hài
xiǎng zhēn
xiǎng biàn
xiǎng hé
xiǎng bǔ
xiǎng kòu
xiǎng lǎo
xiǎng yáng
xiǎng ér
xiǎng xiào
xiǎng chè
xiǎng xiàng
xiǎng fù
xiǎng jǐng
xiǎng zhèn
xiǎng zhèn
xiǎng yīn
xiǎng huō
xiǎng xiè
xiǎng lǎng
xiǎng mǎ
xiǎng láng
xiǎng zì
xiǎng qíng
xiǎng zhǐ
xiǎng dú
xiǎng shēng
xiǎng jiàn
xiǎng liàng
xiǎng bǎn
xiǎng léi
xiǎng tà
xiǎng dǎo
xiǎng tiě
xiǎng huán
xiǎng tóu
xiǎng liàng
xiǎng biān
xíng bǔ
jiǎn bǔ
jiǎn bǔ
yáng bǔ
shì bǔ
tíng bǔ
fèng bǔ
yǐn bǔ
hǔ bǔ
mèng bǔ
zhān bǔ
bài bǔ
zhǒu bǔ
dàn bǔ
mài bǔ
jí bǔ
lì bǔ
mào bǔ
ōu bǔ
gǔ bǔ
yù bǔ
wǔ bǔ
wéi bǔ
guī bǔ
xǐ bǔ
jiǎn bǔ
wèi bǔ
kāi bǔ
niǎo bǔ
xiǎng bǔ
zhà bo
huò bǔ
kǎo bǔ
qián bǔ
tài bǔ
mù bǔ
zhān bǔ
nì bǔ
jī bo
de bǔ
jiāo bǔ
yī bǔ
lì bǔ
jí bǔ
ěr bǔ
luó bo
zhān bǔ
yì bǔ
yù bǔ
máo bǔ
zǔ bǔ
zhú bǔ
wǎ bǔ
mǎi bǔ
jī bǔ
xīng bǔ
méi bǔ
gǎi bǔ
lí bǔ
wèn bo
dà bǔ
jìng bǔ
⒈ 旧时迷信,据说听别人讲话可卜吉凶,谓之“响卜”。一般在除夕夜进行。
引五代王定保《唐摭言·听响卜》:“毕諴相公及第年,与一二同人听响卜。夜艾人稀,久无所闻。俄遇人投骨於地,羣犬争趋;又一人曰:‘后来者必衔得。’”
宋朱弁《曲洧旧闻》卷九:“《王建集》有《镜听词》,谓怀镜於通衢间,德往来之言,以占休咎;近世人怀杓以听,亦犹是也;又有无所怀而直以耳听之者,谓之响卜。”
《初刻拍案惊奇》卷十二:“儘有一时间偶然戏耍之事,取笑之话,后边照应将来,却像是个讖语响卜,一毫不差。”
清李渔《蜃中楼·耳卜》:“二位相公,此时更已深了,人也静了,要听响卜,也该出门去了。”
除夕偷听他人的谈话,以占卜吉凶,称为「响卜」。
响(1)本义:(名)回声。~应|影~。(2)(动)发出声音:铃声~了。(3)(动)使发出声音:~枪|~锣。(4)(形)响亮:号声真~。(5)(名)声音:声~|~动。
卜读音:bǔ,bo[ bǔ ]
古人灼烧龟甲或牛骨,辨视其裂纹以推断事情吉凶的习俗。【组词】:占卜、龟卜
泛指一般预测吉凶的方法。【组词】:卜卦
预料、预测。【组词】:生死未卜
选择。【组词】:卜居、卜邻
姓。
[ bo ]
萝卜。