qiān hóng
qiān xié
qiān gù
qiān bēi
qiān lǜ
qiān qíng
qiān xīn
qiān jí
qiān zhuài
qiān liè
qiān xiàn
qiān záo
qiān shù
qiān lǎn
qiān shuài
qiān shè
qiān yuán
qiān chí
qiān hún
qiān guà
qiān dài
qiān fù
qiān yī
qiān qiǎng
qiān wǎng
qiān gōu
qiān liàn
qiān zhí
qiān lěng
qiān guà
qiān jì
qiān wǎn
qiān yín
qiān jīn
qiān niú
qiān yán
qiān yòu
qiān cháng
qiān chóu
qiān duàn
qiān liú
qiān jiù
qiān hé
qiān yì
qiān zhāi
qiān máng
qiān mèng
qiān chě
qiān zhuō
qiān lěi
qiān zhì
qiān cóng
qiān wén
qiān lù
qiān miǎn
qiān jū
qiān lián
qiān bǔ
qiān wèi
qiān wù
qiān shí
qiān màn
qiān rě
qiān pò
qiān niǔ
qiān chán
qiān bān
qiān zhǒu
qiān tóu
qiān cuō
qiān tǐng
qiān zhǎng
qiān shì
qiān shang
qiān mián
qiān lì
qiān zhì
qiān fǎng
qiān zá
qiān guà
qiān bǎn
qiān dài
qiān wǎn
qiān zhuì
qiān yíng
qiān rǎo
qiān xì
qiān jī
qiān chè
qiān tuō
qiān chē
qiān xiàn
qiān zhì
qiān gōng
qiān lián
qiān jí
qiān zǐ
qiān yǐn
qiān pān
qiān sú
qiān páng
qiān yì
qiān fèi
qiān niàn
qiān yè
qiān yáng
qiān dùn
qiān bì
qiān luán
qiān sī
qiān kè
qiān chuán
qiān lí
qiān zhì
qiān huáng
qiān mù
qiān rǎn
qiān bǐ
qiān jū
qiān wèi
qiān zhì
qiān dòng
qiān zòng
qiān fù
qiān xù
qiān lā
qiān yán
qiān màn
qiān yú
qiān bàn
qiān lǜ
⒈ 亦作“牵拽”。
⒉ 牵拉;拖带。
引《后汉书·申屠刚传》:“尚书近臣,至乃捶扑牵曳於前,羣臣莫敢正言。”
《宋书·谢灵运传》:“今虚声为罪,何酷如之……诚復内省不疚,而抱理莫申,是以牵曳疾病,束骸归欵。”
《法苑珠林》卷二一:“故遣迎上像,初在举数人可举,今加以壮夫数十,确不移处,后更足以事力輲车牵拽,仅得上船。”
《三国演义》第一〇二回:“汝便将木牛流马口内舌头扭转,牛马就不能行动……背后魏兵赶到,牵拽不动,扛抬不去。”
⒊ 犹牵制。
引宋陈师道《后山谈丛》卷一:“令魏能 ……等渐那向东,傍城寨牵拽,如此则契丹必有后顾之忧,未敢轻议悬军深入。”
⒋ 犹言东拉西扯。
引清王夫之《薑斋诗话》卷二:“扳今掉古,牵曳不休,令人不耐。”