qiān màn
qiān wèi
qiān yòu
qiān chē
qiān bàn
qiān tóu
qiān yì
qiān lián
qiān zhì
qiān zá
qiān yī
qiān wǎn
qiān màn
qiān jīn
qiān zhì
qiān xiàn
qiān dùn
qiān zhì
qiān liè
qiān lì
qiān xù
qiān niǔ
qiān bì
qiān lí
qiān gōu
qiān shuài
qiān záo
qiān liàn
qiān sī
qiān huáng
qiān kè
qiān guà
qiān guà
qiān zòng
qiān yǐn
qiān qíng
qiān lěi
qiān yuán
qiān jū
qiān chóu
qiān bēi
qiān shang
qiān dòng
qiān bǎn
qiān qiǎng
qiān jī
qiān yè
qiān zhuài
qiān fèi
qiān zhǎng
qiān páng
qiān hún
qiān sú
qiān lā
qiān yán
qiān jí
qiān zhǒu
qiān duàn
qiān yú
qiān jì
qiān pò
qiān liú
qiān gōng
qiān cuō
qiān lǎn
qiān bǔ
qiān máng
qiān dài
qiān yì
qiān xì
qiān shì
qiān niú
qiān yán
qiān dài
qiān yíng
qiān fù
qiān miǎn
qiān yáng
qiān cóng
qiān mián
qiān wù
qiān shí
qiān lǜ
qiān guà
qiān wǎng
qiān lěng
qiān mèng
qiān wǎn
qiān wén
qiān bǐ
qiān jí
qiān chě
qiān lù
qiān tǐng
qiān pān
qiān chè
qiān tuō
qiān zhí
qiān shù
qiān zhāi
qiān bān
qiān zhì
qiān xīn
qiān xié
qiān yín
qiān zǐ
qiān jū
qiān chí
qiān zhì
qiān rǎn
qiān wèi
qiān lǜ
qiān niàn
qiān zhuì
qiān lián
qiān chuán
qiān rě
qiān luán
qiān hé
qiān mù
qiān shè
qiān zhuō
qiān cháng
qiān jiù
qiān fù
qiān rǎo
qiān xiàn
qiān hóng
qiān fǎng
qiān chán
qiān gù
牵掣qiānchè
(1) 牵制;影响使不能自由行动
例互相牵掣英hold up;check⒈ 牵拉;牵制。
引《孔子家语·五刑》:“是故大夫之罪其在五刑之域者,闻而谴发,则白冠釐缨,盘水加剑,造乎闕而自请罪,君不使有司执缚牵掣而加之也。”
《法苑珠林》卷十二:“百千狐狼牵掣食之,命终之后生畜生中。”
《新唐书·忠义传中·张巡许远传赞》:“﹝张巡、许远﹞以疲卒数万,婴孤墉,抗方张不制之虏,鯁其喉牙,使不得搏食东南,牵掣首尾,豗溃梁宋间。”
清冯桂芬《致李伯相书》:“近代治河总为漕运牵掣,以致两难。”
峻青《秋色赋·故乡杂忆》:“战士们欣喜着自己牵掣了敌人的兵力,给友邻部队减少了负担。”
⒉ 制约,约束。
引《三国志·魏志·高贵乡公髦传》:“洮西之战,至取负败,将士死亡,计以千数,或没命战场,寃魂不反;或牵掣虏手,流离异域。”
牵拉。
牵qiān(1)(动)拉(人或牲口):~手|~着牛。(2)(动)牵涉:~连|~制。
掣读音:chè掣chè(1)(动)拽;拉:~后腿|风驰电~。(2)(动)抽;拔:~签|~回手去。