chù dǐ
chù bó
chù tòng
chù jiàn
chù píng
chù lún
chù nì
chù ài
chù wǔ
chù wū
chù xiàn
chù shí
chù diǎn
chù pèng
chù fēng
chù nù
chù chù
chù bí
chù xū
chù jí
chù wǔ
chù nǎo
chù méi
chù yì
chù fā
chù juě
chù lín
chù zhěn
chù tǒng
chù rè
chù shè
chù qíng
chù shí
chù zuì
chù xù
chù fān
chù fàn
chù jiāo
chù wǎng
chù hóu
chù sī
chù sǔn
chù yáng
chù jǐng
chù xù
chù xiù
chù dì
chù yī
chù yǐn
chù zhàn
chù zhe
chù dòng
chù yǔ
chù jìn
chù shǒu
chù lèi
chù wù
chù cì
chù mō
chù xìng
chù luó
chù jué
chù shì
chù dǎo
chù bō
chù gǎn
chù yǎn
chù jì
chù jī
chù zhì
chù jī
chù shòu
chù shuāi
chù jiǎo
chù shā
chù lù
chù tōng
chù yāng
chù mào
chù shǔ
chù huò
chù hán
chù zhí
xiè zhì
chù shān
chù wù
chù shì
chù lù
chù guà
chù tū
chù mán
chù jī
chù sǐ
chù tú
chù diàn
chù mù
chù mǒ
chù xié
chù qì
chù huì
chù niè
chù jiàn
chù mó
chù sè
chù tú
chù mín
chù chén
触忤chùwǔ
(1) 冒犯
(.好工具)例自知触忤当死，市一棺，诀妻子，待罪于朝。——《明史·海瑞传》英offence;offense;provoke⒈ 亦作“触迕”。冒犯。
引《后汉书·刘瑜传》：“臣悾悾推情，言不足採，惧以触忤，征营慴悸。”
《晋书·唐彬传》：“邓艾忌克诡狭，矜能负才，顺从者谓为见事，直言者谓之触迕。”
唐杜甫《送路六侍御入朝》诗：“剑南春色还无赖，触忤愁人到酒边。”
《三国演义》第六三回：“﹝彭羕﹞因直言触忤刘璋，被璋髡钳为徒隶，因此短髮。”
清李慈铭《越缦堂读书记·东华录》：“其书编年纪録，毫无触迕。”