pǔ zhì
pǔ bǐ
pǔ cí
pǔ cuì
pǔ yǒng
pǔ rén
pǔ rú
pǔ chéng
pǔ yī
pǔ hún
pǔ lián
pǔ xiāo
pǔ jìng
pǔ zhuō
pǔ jiǎn
pǔ sàn
pǔ shū
pǔ dùn
pǔ hàn
pǔ sù
pǔ xiù
pǔ gěng
pǔ jié
pǔ mào
pǔ wò
pò zhōng
pò xiāo
pǔ jǐn
pǔ què
pǔ nè
pǔ chún
pǔ sù
pǔ xīn
pǔ chuán
piáo shàn
pǔ mǎ
pǔ sè
pǔ chì
pǔ nuò
pǔ lǔ
pǔ jī
pǔ liè
pǔ sù
pǔ yuǎn
pǔ hòu
pǔ gǔ
pǔ shì
pǔ lüè
pǔ chún
pǔ zhí
pǔ zhòng
pǔ gàng
pǔ lòu
pǔ zhuó
pǔ jiǎn
pǔ shí
pǔ sù
pǔ ái
pǔ chuán
pǔ sài
pǔ fù
pǔ zhuó
pǔ lì
pǔ zhì
pǔ yú
pǔ dàn
piáo jué
pǔ yǎ
pǔ liàn
shèng mào
fán mào
zhé mào
shēn mào
féi mào
suì mào
yān mào
jùn mào
chún mào
cōng mào
fān mào
hóng mào
duān mào
huá mào
bìng mào
méng mào
míng mào
yì mào
huáng mào
cuì mào
wěng mào
jùn mào
mì mào
cóng mào
fù mào
yīng mào
hóng mào
qì mào
téng mào
chún mào
chāng mào
chì mào
chàng mào
lián mào
wěi mào
fān mào
yù mào
suì mào
gāi mào
jùn mào
xiū mào
jùn mào
chàng mào
xī mào
fēng mào
yǎn mào
zǎo mào
jùn mào
sēn mào
róu mào
sōng mào
sháo mào
shū mào
yān mào
yōu mào
měi mào
qiú mào
líng mào
kuì mào
pǔ mào
jiā mào
shěn mào
cóng mào
chún mào
dé mào
xiān mào
nóng mào
hóng mào
zhuó mào
chōng mào
chóng mào
lín mào
gǔ mào
dūn mào
shuò mào
zī mào
hóng mào
guān mào
qīng mào
bì mào
wèi mào
róng mào
mǐn mào
guì mào
fù mào
jùn mào
líng mào
朴茂pǔmào
(1) 朴实厚道;诚实
英sincere and honest⒈ 质朴厚重。
引宋曾巩《宜黄县县学记》：“士有聪明朴茂之质，而无教养之渐，则其材之不成，固然。”
《明史·西域传四·八答黑商》：“﹝八答黑商﹞山川明秀，人物朴茂。”
清戴名世《吴文炜传》：“为人朴茂篤行，与人交有至性。”
⒉ 浑朴，浑厚。
引明胡应麟《诗薮·古体上》：“优柔敦厚， 周也；朴茂雄深， 汉也。”
清纳兰性德《赋论》：“卿纯乎道德，故其辞简洁而朴茂。”
胡适《＜中古文学概论＞序》：“直到建安、黄初的文学时期， 曹操父子出来，方才大胆地模仿提倡那自由朴茂的乐府诗体。”
1. 朴实厚重。 唐韩愈《答吕毉山人书》：“以吾子自山出，有朴茂之美，意恐未礱磨以世事。”
宋文天祥《跋刘父老季文画像》：“予观其田里淳庞之状，山林朴茂之气，得寿於世，非曰偶然。”
《宋史·陈公辅传》：“愿择人臣中朴茂纯直……慷慨论事者，列之臺諫，则所任得人。”
⒊ 浑朴而华美。
引《孽海花》第三回：“曹公坊在社中尤为杰出，他的文章和别人不同……有时朴茂峭刻，像水心陈碑；有时宏深博大，如黄冈石台。”
刘大杰《中国文学发展史》第六章五：“在这些篇章里……大都关怀国计民生，直抒政见，不在为文；而文章都写得浑厚朴茂。”
质朴敦厚。
1. 没有细加工的木料，喻不加修饰：朴素。朴实。朴厚。朴质。
茂读音：mào茂mào(1)（形）茂盛：～密｜根深叶～。(2)（形）丰富精美：图文并～。茂mào（名）有机化合物；用来制农药、塑料等。