pǔ sù
pǔ rén
pǔ lǔ
pǔ jìng
pǔ zhòng
pǔ sù
pǔ lüè
pǔ sài
pǔ zhuō
pǔ hàn
pǔ fù
pǔ mào
pǔ liè
pǔ bǐ
pǔ nuò
pǔ ái
pǔ chéng
pǔ yuǎn
pǔ shí
pǔ chún
pǔ jiǎn
pǔ jié
pǔ jiǎn
pǔ liàn
pǔ yǎ
pǔ chì
pǔ lián
pǔ shū
pǔ zhí
pǔ xiāo
pò xiāo
pǔ dùn
pǔ gǔ
pǔ yī
pǔ sù
pǔ lòu
pǔ yǒng
pǔ shì
pǔ xīn
pǔ zhì
pǔ nè
pǔ hún
pǔ jī
pǔ sù
pǔ rú
pǔ què
pǔ zhuó
pǔ cuì
pǔ chún
pǔ jǐn
pǔ chuán
pǔ xiù
pǔ sè
pǔ mǎ
piáo jué
pǔ gàng
pò zhōng
pǔ zhuó
pǔ wò
pǔ sàn
pǔ cí
pǔ lì
pǔ gěng
pǔ hòu
pǔ yú
pǔ zhì
pǔ dàn
pǔ chuán
piáo shàn
zōu yú
shū yú
yù yú
gàng yú
chǔn yú
zhuān yú
méng yú
màn yú
zhuī yú
yōng yú
hūn yú
gū yú
mí yú
xià yú
jiǎn yú
kǔn yú
chōng yú
chōng yú
fán yú
míng yú
hūn yú
jiāo yú
xiào yú
cūn yú
wán yú
chán yú
ruò yú
jié yú
xiāng yú
bǐ yú
píng yú
nú yú
àn yú
tún yú
pì yú
jiàn yú
yín yú
kuáng yú
chǔn yú
dān yú
dà yú
chī yú
shǒu yú
pǔ yú
gàn yú
nuò yú
⒈ 质朴愚钝。常用为谦词。
引《汉书·南粤传》：“道里辽远，壅蔽朴愚，未尝致书。”
宋司马光《答周源同年书》：“光生而朴愚，行能无所长。”
《续资治通鉴·宋高宗建炎元年》：“臣之朴愚，必不敢奉詔。”
质朴愚拙。常用为谦词。 五代王定保《唐摭言·主司失意》：“臣性禀朴愚，材昧机变，皆为叨据，果窃显荣。”
宋曾巩《齐州谢到任表》：“不知苟曲以取容，但信朴愚而自守。”
清龚自珍《寒月吟》之二：“朴愚伤於家，放诞忌於国。”
1. 没有细加工的木料，喻不加修饰：朴素。朴实。朴厚。朴质。
愚读音：yú愚yú(1)（形）愚笨；傻：～人｜～陋｜～懦｜～顽｜～妄｜～不可及｜大智若～。(2)（动）愚弄：为人所～｜～民政策。(3)（代）用于自称的谦词：～兄｜～见｜～以为不可。