chéng dé
chéng kuò
chéng nà
chéng shùn
chéng xù
chéng yǐng
chéng wàng
chéng fú
chéng tiáo
chéng liū
chéng xù
chéng qīn
chéng shì
chéng sì
chéng huān
chéng xiàng
chéng xí
chéng qián
chéng zū
chéng guāng
chéng cóng
chéng dá
chéng zǒng
chéng shào
chéng shòu
chéng hòu
chéng xiǎng
chéng yán
chéng fá
chéng luò
chéng jí
chéng huī
chéng kuāng
chéng yì
chéng zhāo
chéng yíng
chéng xù
chéng tuō
chéng diàn
chéng lì
chéng qì
chéng zhì
chéng jú
chéng shè
chéng bīn
chéng quán
chéng wù
chéng fú
chéng dāng
chéng tiān
chéng chǔ
chéng lù
chéng chéng
chéng gòu
chéng tí
chéng rèn
chéng zhào
chéng chuán
chéng shuāi
chéng dā
chéng pò
chéng duì
chéng dāng
chéng pán
chéng dān
chéng mǎi
chéng tā
chéng wù
chéng zhǐ
chéng fèng
chéng dǐng
chéng jì
chéng jiāng
chéng yǐn
chéng chà
chéng jiē
chéng xiāo
chéng xīng
chéng gù
chéng yìn
chéng chán
chéng xiè
chéng zuò
chéng jié
chéng jiè
chéng ān
chéng juàn
chéng bì
chéng fù
chéng fǔ
chéng yòng
chéng yùn
chéng zhòng
chéng huá
chéng fēng
chéng xián
chéng bàn
chéng xiū
chéng zé
chéng jiān
chéng mìng
chéng tóu
chéng míng
chéng dǐ
chéng bìn
chéng yǔn
chéng zhǐ
chéng sūn
chéng wèi
chéng xí
chéng níng
chéng sì
chéng zhí
chéng yè
chéng zhì
chéng liú
chéng yún
chéng tiāo
chéng zhì
chéng zhí
chéng fù
chéng jiào
chéng nuò
chéng hé
chéng xùn
chéng gòu
chéng bàn
chéng bì
chéng yīn
chéng shǒu
chéng méng
chéng zhuǎn
chéng gào
chéng chǒng
chéng lǎn
chéng kāng
chéng bǐng
chéng tīng
chéng bāo
chéng tǒng
chéng qíng
chéng bǎo
chéng jiā
chéng nì
chéng ēn
chéng yì
chéng ràng
chéng shòu
chéng yuè
chéng jī
chéng chén
chéng huà
chéng nuò
chéng fù
chéng xiū
chéng píng
chéng zài
chéng shì
chéng yìng
chéng shì
chéng è
chéng lǐng
chéng xué
chéng xuān
guǎng sì
kāi sì
zuǎn sì
jiàn sì
huáng sì
lì sì
bào sì
dí sì
chǔ sì
jì sì
guò sì
sì sì
lìng sì
shì sì
fǔ sì
miáo sì
rù sì
zhī sì
xuè sì
zhǒng sì
jué sì
fá sì
chéng sì
fěi sì
bù sì
wú sì
hái sì
guó sì
jì sì
lái sì
gū sì
zhé sì
hóng sì
chū sì
qiú sì
hòu sì
luàn sì
shì sì
gēn sì
fǎ sì
⒈ 世袭；传代。
引《左传·昭公二十年》：“承嗣大夫，强易其贿。”
杜预注：“承嗣大夫，世位者也。”
汉蔡邕《太傅祠堂碑铭》：“子子孙孙，承嗣无彊（疆）。”
⒉ 长子。
引《大戴礼记·曾子立事》：“使子犹使臣也，使弟犹使承嗣也。”
卢辩注：“承嗣谓冢子也。”
⒊ 指继承为嫡长子。
引清昭槤《啸亭续集·明大礼仪》：“世宗由外藩即位，乃为继统，并非承嗣。”
⒋ 即丞司。承，通“丞”。
引《墨子·尚贤上》：“故士者所以为辅相承嗣也。”
孙诒让间诂引孔广森云：“承，丞也……嗣，当读为‘司’。丞司者，官之偏贰。”
世袭。
承chéng(1)（动）托着；接着：～尘。(2)（动）承担；担当。～办｜～包｜～印。(3)（动）客套话；承蒙：昨～热情招待；不胜感激。(4)（动）继续；接续：继～｜～先启后（继承前代的并启发后代的）。(5)（动）姓。
嗣读音：sì嗣sì(1)本义：诸候传位给嫡长子。(2)（动）接续；继承。(3)（名）子孙。