shì xìng
shì cóng
shì liàng
shì mín
shì sì
shì qiè
shì rú
shì suǒ
shì shùn
shì cháng
shì xīn
shì líng
shì yīn
shì zhí
shì biàn
shì guò
shì pèi
shì fá
shì dàng
shì zhōng
shì qíng
shì rén
shì xíng
shì zú
shì shí
shì yě
shì hé
shì yuàn
shì shēng
shì qǐn
shì jūn
shì dīng
shì guān
shì huì
shì biàn
shì yí
shì bèi
shì lù
shì děng
shì shì
shì jià
shì hūn
shì hǎo
shì shēn
shì cái
shì kǒu
shì xiāo
shì zhōng
shì lì
shì fēn
shì lǐ
shì dù
shì yì
shì jǐ
shì zhí
shì qù
shì jǐng
shì guī
shì chēng
shì niè
shì cái
shì kě
shì tǒng
shì féng
shì mèn
shì chèn
shì zhì
shì yìng
shì ěr
shì mǔ
shì zhǔ
lìng sì
guǎng sì
fěi sì
dí sì
miáo sì
wú sì
jì sì
gū sì
guò sì
guó sì
shì sì
shì sì
luàn sì
chū sì
huáng sì
sì sì
rù sì
hái sì
qiú sì
zuǎn sì
hòu sì
jì sì
lì sì
fǔ sì
zhé sì
hóng sì
zhī sì
chéng sì
fǎ sì
xuè sì
fá sì
bù sì
gēn sì
jué sì
zhǒng sì
chǔ sì
lái sì
bào sì
kāi sì
jiàn sì
⒈ 嫡嗣。指正妻所生的长子。
引《左传·文公七年》：“舍适嗣不立而外求君，将焉寘此？”
陆德明释文：“适，本又作嫡，同，丁歷反。”
《史记·赵世家》：“赵衰既反晋，晋之妻固要迎翟妻，而以其子盾为适嗣。”
《汉书·杜钦传》：“今圣主富於春秋，未有适嗣，方乡术入学，未亲后妃之议。”
《东周列国志》第四四回：“且求赐公子兰为敝邑之适嗣，以终上国之德。”
往、至。 【组词】：仲尼适楚。（《庄子．达生》）
舒服、自得。 【组词】：舒适、安适、闲适
相合、相当。 【组词】：适时、适志、适宜
正好、恰好。 【组词】：爱之适足以害之。
嗣读音：sì嗣sì(1)本义：诸候传位给嫡长子。(2)（动）接续；继承。(3)（名）子孙。