fēng pài
xuǎn pài
tiáo pài
sǎ pài
zuò pài
xīn pài
cí pài
tóu pài
wěi pài
yā pài
zhǐ pài
zhī pài
qì pài
lún pài
lín pài
huì pài
chuán pài
tè pài
qiāng pài
qīn pài
bié pài
fǎn pài
wén pài
jiǔ pài
gāi pài
liú pài
wú pài
bāng pài
nán pài
xié pài
wǎn pài
pù pài
zāi pài
méi pài
jūn pài
xiǎo pài
lái pai
jiào pài
xué pài
gē pài
diào pài
jiā pài
zá pài
fēn pài
guān pài
mò pài
wài pài
lǎo pài
luò pài
wāi pài
yǎn pài
zōng pài
yī pài
huī pài
diǎn pài
rèn pài
zhēng pài
shī pài
shì pai
zāng pài
tí pài
jiù pài
gāo pài
kē pài
jiāo pài
jīng pài
qiǎn pài
tuō pài
dǎng pài
gōng pài
lè pài
tān pài
huà pài
líng pài
yuán pài
zhèng pài
yòu pài
jí pài
yǔ pài
dí pài
yì pài
mǐn pài
yáng pài
shí pai
zhī pài
zuǒ pài
pēng pài
biān pai
hǎi pài
嫡派dípài
(1) 见“嫡系”
英direct line of descent(2) 得到传授人亲自传授的一派(多指技术、武艺)
例少林武术嫡派弟子英disciple taught by the mas-ter⒈ 指家族相传的正支。
引《水浒传》第二二回：“我只闻江湖上人传説沧州横海郡柴大官人名字，説他是大周皇帝嫡派子孙。”
明汤显祖《牡丹亭·训女》：“内有夫人甄氏，乃魏朝甄皇后嫡派。”
⒉ 指学术、技艺等相传的正宗。
引明徐用检《＜仁山先生文集＞序》：“仁山先生盖得之何子恭、王会之二先生之传，而为朱学之嫡派也。”
清刘献廷《广阳杂记》卷三：“今兴復白云观道人王莱阳，乃其嫡派。”
一个系统传下的正支。
嫡dí(1)（名）封建宗法制度中称正妻；正妻所生之子称嫡子。(2)（形）亲的、血统最近的：～亲哥哥。(3)（形）系统最近的：～系。
派读音：pài派pā(1)（名）派司（pā·si）指厚纸印成的或订成本儿的出入证、通行证等。(2)（名）派司（pā·si）指通过0；准于通过（检查、关卡、考试等）。派pài(1)（名）指立场、见解或作风、习气相同的一些人：帮～｜党～。(2)（名）作风或风度：气～。(3)（量）ɑ）用于派别：两～学者对这个问题有两种不同的看法。b）用于景色、气象、声音、语言等（前面用‘一’）：两～学者对这个问题有两种不同的看法。b）用于景色、气象、声音、语言等（前面用‘一’）(4)（名）〈书〉江河的支流：支～。(5)（动）分配；派遣：～人｜～定工作｜委～｜选～。(6)（动）指摘（别人过失）：～不是。