shì jú
shì jū
shì fēn
shì shà
shì tou
shì tài
shì shà
shì bì
shì lì
shì jí
shì kuàng
shì fēng
shì zhì
shì jiè
shì wàng
shì yàng
shì néng
shì rén
shì wēi
shì háo
shì shā
shì yǒu
shì li
shì zǐ
shì jǐng
shì jiàng
shì yào
shì pai
shì fēng
wǎn pài
qiǎn pài
lín pài
fēng pài
wài pài
yuán pài
pù pài
shī pài
zhǐ pài
zōng pài
shì pai
huī pài
jí pài
jiāo pài
xiǎo pài
zhī pài
gāo pài
yòu pài
zhēng pài
xié pài
shí pai
lái pai
zuǒ pài
nán pài
jiù pài
líng pài
wú pài
tè pài
zá pài
rèn pài
dǎng pài
zāi pài
fēn pài
mò pài
hǎi pài
jīng pài
pēng pài
yǔ pài
sǎ pài
xīn pài
gāi pài
jūn pài
zhī pài
wén pài
dí pài
tóu pài
jiào pài
gē pài
bāng pài
tí pài
huì pài
yǎn pài
yā pài
zuò pài
wāi pài
jiā pài
kē pài
mǐn pài
chuán pài
diào pài
xuǎn pài
zāng pài
liú pài
huà pài
bié pài
xué pài
jiǔ pài
lún pài
guān pài
qiāng pài
diǎn pài
gōng pài
qīn pài
fǎn pài
lǎo pài
biān pai
méi pài
tiáo pài
cí pài
zhèng pài
yì pài
qì pài
luò pài
tuō pài
yī pài
wěi pài
tān pài
yáng pài
lè pài
气派；.派头。
⒈ 气派；派头。
引《红楼梦》第二九回：“小门小户的孩子，都是娇生惯养惯了的，那里见过这个势派？”
鲁迅《华盖集·忽然想到（八）》：“一个新的职员到校了，势派非常之大，学者似的，很傲然。”
孙犁《白洋淀纪事·正月》：“眼下，我们翻了身，也得势派势派！”
气派、派头。
势shì(1)（名）势力：权～。(2)（名）一切事物表现出来的趋向：～如破竹。(3)（名）自然界的现象或形势：山～｜地～。(4)（名）政治、军事或其他社会活动方面的状况或情势：趋～｜局～。(5)（名）姿态：手～。(6)（名）雄性生殖器：去～。
派读音：pài派pā(1)（名）派司（pā·si）指厚纸印成的或订成本儿的出入证、通行证等。(2)（名）派司（pā·si）指通过0；准于通过（检查、关卡、考试等）。派pài(1)（名）指立场、见解或作风、习气相同的一些人：帮～｜党～。(2)（名）作风或风度：气～。(3)（量）ɑ）用于派别：两～学者对这个问题有两种不同的看法。b）用于景色、气象、声音、语言等（前面用‘一’）：两～学者对这个问题有两种不同的看法。b）用于景色、气象、声音、语言等（前面用‘一’）(4)（名）〈书〉江河的支流：支～。(5)（动）分配；派遣：～人｜～定工作｜委～｜选～。(6)（动）指摘（别人过失）：～不是。