wú shí
wú mén
wú yīn
wú chǔ
wú guān
wú sī
wú niáng
wú chāng
wú yīn
wú gāng
wú liáng
wú yuè
wú gē
wú kuí
wú yǔ
wú kuài
wú jīng
wú gēng
wú zhào
wú mián
wú huà
wú jiàn
wú yáo
wú páo
wú líng
wú zhōng
wú bǎn
wú rén
wú méng
wú shǔ
wú gōng
wú liàn
wú tíng
wú jǐn
wú yuè
wú xiāo
wú gē
wú jī
wú cán
wú méi
wú shì
wú wáng
wú zhì
wú dèng
wú jī
wú gěng
wú gàn
wú juàn
wú ér
wú chún
wú qū
wú é
wú yǒng
wú xìng
wú dāo
wú guān
wú pài
wú shuāng
wú cài
wú quán
wú bǎng
wú jiān
wú fēng
wú yáng
wú piǎo
wú shān
wú yú
wú jiǎ
wú hóng
wú jiāng
wú yuàn
wú xià
wú gōng
wú guāng
wú dāo
wú yě
wú bì
wú nóng
wú lán
wú mián
wú tǐ
wú yán
wú niú
wú yín
wài pài
yǔ pài
zhī pài
liú pài
tí pài
jiào pài
chuán pài
mò pài
shí pai
zuǒ pài
tè pài
jiǔ pài
yī pài
jiāo pài
jīng pài
yáng pài
lín pài
kē pài
xuǎn pài
gōng pài
hǎi pài
zuò pài
zá pài
fēn pài
diào pài
lún pài
xié pài
lǎo pài
diǎn pài
bāng pài
qì pài
tuō pài
cí pài
wén pài
tiáo pài
jiù pài
lè pài
tóu pài
fēng pài
luò pài
xué pài
jí pài
yǎn pài
huà pài
rèn pài
qīn pài
zōng pài
wāi pài
dǎng pài
zhèng pài
yì pài
jiā pài
yā pài
líng pài
huì pài
shī pài
jūn pài
gāo pài
dí pài
zāi pài
sǎ pài
pù pài
tān pài
qiǎn pài
yòu pài
mǐn pài
méi pài
gāi pài
wú pài
zhǐ pài
wěi pài
wǎn pài
pēng pài
xīn pài
bié pài
huī pài
yuán pài
xiǎo pài
zhēng pài
zhī pài
guān pài
gē pài
zāng pài
biān pai
lái pai
shì pai
qiāng pài
fǎn pài
nán pài
⒈ 明朝中晚期代表画派。 明中期画坛以“吴门派”为首，晚期则推崇“松江派”。 松江本属吴地，后人因合称两派为“吴派”。
⒉ 清代经学派系之一。导源于吴中惠周惕而成于惠栋。余萧客、江声、钱大昕、王鸣盛、江藩等都属这一派。主张搜集汉儒经说，加以疏通，而旁及史学和文学，以保守汉人学说为主。
明代的画派之一。以细巧绵密为长，强调文学性的表现。因南宗各大家多系吴（今江苏吴县）人，故有吴派之称。代表人物有沈周、文征明、董其昌、陈继儒等。
吴wú(1)（名）周朝国名；在今江苏南部和浙江北部；后来扩展到淮河流域：～国。(2)（名）三国之一；公元222…280；孙权所建；在长江中下游和东南沿海一带：孙～政权。(3)（名）指江苏南部和浙江北部一带。(4)（名）姓。
派读音：pài派pā(1)（名）派司（pā·si）指厚纸印成的或订成本儿的出入证、通行证等。(2)（名）派司（pā·si）指通过0；准于通过（检查、关卡、考试等）。派pài(1)（名）指立场、见解或作风、习气相同的一些人：帮～｜党～。(2)（名）作风或风度：气～。(3)（量）ɑ）用于派别：两～学者对这个问题有两种不同的看法。b）用于景色、气象、声音、语言等（前面用‘一’）：两～学者对这个问题有两种不同的看法。b）用于景色、气象、声音、语言等（前面用‘一’）(4)（名）〈书〉江河的支流：支～。(5)（动）分配；派遣：～人｜～定工作｜委～｜选～。(6)（动）指摘（别人过失）：～不是。