tuò zào
tuò chí
tuò tǔ
tuò jié
tuò dà
tuò bǔ
tuò yǔ
tuò jiè
tuò huà
tà piàn
tuò pǔ
tà yìn
tuò bá
tuò kāi
tuò fù
tuò kuān
tuò xiāo
tà běn
tuò zhǎn
tuò pì
tuò zhí
tuò huāng
tuò jìng
tuò zhāng
tà xiě
tuò pū
tuò luò
tuò bá
rù jìng
shèng jìng
lián jìng
lí jìng
pì jìng
shùn jìng
mó jìng
jiāng jìng
jué jìng
āi jìng
shēng jìng
yì jìng
shí jìng
xiān jìng
jìn jìng
jiè jìng
wàng jìng
mèng jìng
zhè jìng
sì jìng
rén jìng
lín jìng
jiā jìng
rén jìng
shū jìng
huán jìng
xiě jìng
jú jìng
běi jìng
qíng jìng
xiàn jìng
bǎo jìng
duì jìng
lù jìng
kǔ jìng
bài jìng
chǔ jìng
jiǒng jìng
jìn jìng
jiàn jìng
hé jìng
mù jìng
wáng jìng
shì jìng
yǎn jìng
jiā jìng
jiāo jìng
qǔ jìng
biān jìng
chì jìng
yán jìng
shǒu jìng
le jìng
miào jìng
líng jìng
pín jìng
yā jìng
huà jìng
nì jìng
fàn jìng
guān jìng
xiōng jìng
dāng jìng
yuǎn jìng
yú jìng
fán jìng
jiāo jìng
xīn jìng
wài jìng
shè jìng
kòu jìng
fó jìng
wù jìng
fàn jìng
cǎn jìng
bèi jìng
jìng jìng
wán jìng
yí jìng
lǎo jìng
guó jìng
kùn jìng
tǔ jìng
fēn jìng
chuān jìng
fēng jìng
míng jìng
zhǐ jìng
chū jìng
yǔ jìng
chù jìng
zhuàng jìng
sào jìng
huán jìng
cháng jìng
guò jìng
bì jìng
bàng jìng
yì jìng
jìng jìng
yuè jìng
gōu jìng
yì jìng
sǎo jìng
shuì jìng
chōng jìng
kāi jìng
bā jìng
tuò jìng
zhōng jìng
dì jìng
wēi jìng
chén jìng
jiē jìng
cù jìng
lè jìng
gù jìng
huàn jìng
hé jìng
tuò jìng
shén jìng
huà jìng
lǐ jìng
shī jìng
cí jìng
mò jìng
dào jìng
fù jìng
zhēn jìng
mèng jìng
⒈ 开拓土宇，扩张领土。
引《后汉书·傅燮传》：“世宗拓境，制置四郡，议者以为断匈奴右臂。”
《南史·王准之传》：“猛慷慨常慕功名，先是上疏陈安边拓境之策，甚见嘉纳。”
唐杜甫《遣怀》诗：“拓境功未已， 元和辞大炉。”
《三国演义》第七九回：“蒙恬拓境而被大刑， 乐毅破齐而遭谗佞。”
⒉ 指已开拓的地域。
引《后汉书·庞参传》：“夫拓境不寧，无益於彊；多田不耕，何救飢敝！”
1. 开辟，扩充：拓荒。开拓。拓展。拓落（a.宽广；b.潦倒失意。亦作“落拓”）。
2. 以手推物：“孔子之劲，能拓国门之关，而不肯以力闻”。
3. 姓。
境读音：jìng境jìng(1)（名）疆界；边界：国～｜入～。(2)（名）地方；区域：渐入佳～｜如入无人之～。(3)（名）境况；境地：家～｜处～｜事过～迁。