jiā shù
jiā yǔ
jiā ǒu
jiā lì
jiā zhèng
jiā shí
jiā kè
jiā kuài
jiā shēng
jiā jì
jiā ér
jiā piān
jiā sī
jiā gòu
jiā pǐn
jiā miào
jiā jié
jiā lǚ
jiā huà
jiā qiàn
jiā zhǒng
jiā xù
jiā shèng
jiā zhào
jiā lì
jiā měi
jiā zhèn
jiā shì
jiā mù
jiā jǐng
jiā yáo
jiā huà
jiā bīng
jiā yùn
jiā shí
jiā qī
jiā yě
jiā zhì
jiā shǒu
jiā ǒu
jiā shí
jiā shè
jiā zuò
jiā fù
jiā huì
jiā qì
jiā yán
jiā xiá
jiā jué
jiā qù
jiā chén
jiā wèi
jiā xīng
jiā zhuó
jiā juàn
jiā jìng
jiā guān
jiā duì
jiā huì
jiā shì
jiā míng
jiā zhì
jiā xī
jiā kǒu
jiā chéng
jiā yùn
jiā shàng
jiā kuàng
jiā yán
jiā bīn
jiā hán
jiā hǎo
jiā liáng
jiā míng
jiā niàng
jiā yīn
jiā jù
jiā pèi
jiā chuán
jiā sè
jiā qì
jiā rì
jiā chèn
jiā wén
jiā chǔ
jiā rén
jiā gòu
tuò jìng
pì jìng
kāi jìng
xiān jìng
cù jìng
dāng jìng
wài jìng
wán jìng
mèng jìng
wù jìng
huán jìng
kǔ jìng
bài jìng
guān jìng
shǒu jìng
lǐ jìng
yuè jìng
wàng jìng
rén jìng
jiāng jìng
lián jìng
gōu jìng
zhǐ jìng
biān jìng
bā jìng
chuān jìng
lè jìng
mó jìng
huà jìng
xiōng jìng
dì jìng
jiā jìng
lù jìng
yǔ jìng
yú jìng
tǔ jìng
chén jìng
shèng jìng
yuǎn jìng
fàn jìng
rén jìng
qíng jìng
chōng jìng
yán jìng
huán jìng
yí jìng
duì jìng
cǎn jìng
chù jìng
chì jìng
lín jìng
líng jìng
shí jìng
bì jìng
guò jìng
jiē jìng
pín jìng
jìn jìng
yì jìng
zhè jìng
rù jìng
sǎo jìng
le jìng
bèi jìng
bàng jìng
xiě jìng
wáng jìng
jìng jìng
cí jìng
tuò jìng
běi jìng
chū jìng
jìn jìng
hé jìng
dào jìng
shēng jìng
shì jìng
wēi jìng
sào jìng
kòu jìng
shuì jìng
shè jìng
jiāo jìng
zhuàng jìng
jiā jìng
cháng jìng
chǔ jìng
yǎn jìng
lí jìng
jìng jìng
shī jìng
bǎo jìng
nì jìng
fù jìng
zhōng jìng
fēng jìng
jiǒng jìng
hé jìng
miào jìng
yì jìng
jiāo jìng
míng jìng
fàn jìng
qǔ jìng
shùn jìng
fó jìng
lǎo jìng
shén jìng
huàn jìng
yì jìng
sì jìng
mèng jìng
jué jìng
xiàn jìng
kùn jìng
zhēn jìng
fán jìng
shū jìng
gù jìng
āi jìng
jiè jìng
guó jìng
fēn jìng
mò jìng
yā jìng
xīn jìng
mù jìng
jiàn jìng
jú jìng
huà jìng
佳境jiājìng
(1) 美好的境界
例渐入佳境hAo86.英the most enjoyable and pleasant stage⒈ 美好的境界；美好的意境。
引南朝宋刘义庆《世说新语·排调》：“顾长康噉甘蔗，先食尾。问所以，云：‘渐至佳境。’”
清陈廷焯《白雨斋词话》卷七：“温厚和平，诗教之正，亦词之根本也。然必须沉鬱顿挫出之，方是佳境。”
⒉ 风景优美的地方。
引唐杜甫《自瀼西荆扉且移居东屯茅屋》诗之四：“幽独移佳境，清深隔远关。”
宋周必大《陈宰有诗来迎次韵》：“赏心到处穷佳境，好事逢人得异书。”
元黄庚《题吴实斋北山别业》诗：“北山佳境胜南山，乘兴登临眼界宽。”
叶圣陶《游了三个湖》：“通过春淙亭，佳境就在眼前展开。”
风景好的地方。
佳jiā（形）美；好：～句｜～音｜成绩甚～｜身体欠～。
境读音：jìng境jìng(1)（名）疆界；边界：国～｜入～。(2)（名）地方；区域：渐入佳～｜如入无人之～。(3)（名）境况；境地：家～｜处～｜事过～迁。