máng méi
zào méi
bìn méi
shū méi
jiāo méi
sù méi
jiǎn méi
rán méi
háo méi
shū méi
yǒu méi
mén méi
cuī méi
piǎo méi
cháng méi
zhēn méi
zào méi
shòu méi
sù méi
bā méi
xuán méi
pín méi
xiǎo méi
xū méi
qú méi
miáo méi
liǎo méi
chóu méi
niǎn méi
nóng méi
liǔ méi
é méi
shān méi
xiū méi
é méi
jǐng méi
yuè méi
héng méi
sǎo méi
wén méi
chá méi
zhǎ méi
cūn méi
jiǎn méi
fàng méi
cuán méi
cù méi
zhāng méi
liè méi
shāo méi
jiè méi
yáng méi
lóng méi
yǎn méi
kàng méi
liǎn méi
rán méi
zhōng méi
é méi
qí méi
qīng méi
qīng méi
huáng méi
diào méi
kàng méi
jiàn méi
shēn méi
páng méi
cán méi
shēn méi
fǔ méi
jiǔ méi
chì méi
zhòu méi
gōng méi
cù méi
cuì méi
méng méi
wǔ méi
qǔ méi
zuò méi
zhǎn méi
huà méi
dī méi
qíng méi
luó méi
háo méi
xiù méi
pín méi
báo méi
dài méi
xuān méi
lián méi
shí méi
qiū méi
kāi méi
bái méi
娥眉éméi
(1) 细长而弯的美丽的双眉
英delicate eyebows(2) 漂亮的女人，美女
英a beautiful woman⒈ 女子的秀眉。
引《楚辞·大招》：“嫮目宜笑，娥眉曼只。”
南朝宋鲍照《翫月城西门廨中》诗：“始见西南楼，纤纤如玉钩，未映东北墀，娟娟似娥眉。”
《敦煌变文集·丑女缘起》：“於是娥眉不扫，云鬢罢梳，遥口灵山便告世尊。”
⒉ 借指美女。
引唐沉亚之《湘中怨解》：“有弹弦皷吹者，皆神仙娥眉，被服烟霓，裙袖皆广长。”
宋苏轼《渚宫》诗：“飞楼百尺照湖水，上有燕赵千娥眉。”
清李渔《风筝误·艰配》：“满皇都娥眉几千。”
形容女子眉毛的美好。《楚辞．屈原．大招》：「嫮目宜笑，娥眉曼只。」《文选．枚乘．七发》：「皓齿娥眉，命曰伐性之斧。」也作「蛾眉」。