chuāng jiē
chuāng cán
chuāng zhǒng
chuāng tòng
chuāng jiā
chuāng zhǒu
chuāng zhěn
chuāng jiā
chuāng hài
chuāng jí
chuāng kē
chuāng hén
chuāng wěi
chuāng yí
chuāng dú
chuāng lì
chuāng yóu
chuāng cī
chuāng bā
chuāng bān
chuāng yáng
chuāng kǒu
⒈ 犹贬损,疵毁。
引《北齐书·酷吏传·宋游道》:“禀性遒悍,是非肆口,吹毛洗垢,疮疵人物。”