biàn guān
biàn yīn
biàn fán
biàn dié
biàn niè
biàn xuè
pián xuán
biàn táng
biàn pì
biàn yì
biàn xiè
biàn dāng
biàn lài
biàn niào
biàn suǒ
biàn cān
biàn gěi
biàn hú
biàn mǎ
biàn biàn
biàn yì
biàn zhāng
biàn qián
biàn jiān
biàn fàn
biàn hǎo
biàn fēng
biàn mǐn
biàn jùn
biàn yóu
biàn fáng
biàn xié
biàn mín
biàn yú
biàn mào
biàn xí
biàn yí
biàn lǎn
biàn qì
biàn shì
biàn xìn
biàn huàn
biàn hóng
biàn yǎng
biàn yè
biàn jì
biàn liǎo
biàn shì
biàn dang
biàn lì
biàn jié
biàn huì
biàn bù
biàn nǎi
biàn miàn
biàn sàn
biàn fán
biàn néng
biàn yuān
biàn qiān
biàn mén
biàn xí
biàn fú
biàn dào
biàn diàn
biàn dì
biàn juān
biàn xié
biàn fù
biàn měi
biàn jìn
biàn bì
biàn tǒng
biàn zuò
biàn shān
biàn chē
pián pì
biàn qiǎo
biàn shì
biàn xiá
pián bì
biàn qióng
biàn jí
biàn cí
biàn lù
pián pì
biàn mì
biàn róu
biàn suǒ
biàn xuān
biàn xuān
biàn zhāi
biàn shí
biàn chí
biàn yàn
biàn mèi
biàn qiáo
biàn jiā
biàn mù
biàn sī
biàn shuǐ
biàn fān
biàn hán
biàn ān
biàn jí
biàn zhōng
biàn bà
bān bì
yōu pì
pán pì
jiǎn pì
dié pì
ào pì
guǐ pì
qún bì
liè pì
pián pì
pán pì
yàn pì
shēng pì
xuàn pì
dūn pì
pō pì
dà pì
cān pì
huò pì
wǎng pì
dòu pì
hē pì
pēng pì
huō pì
hé pì
xuǎn pì
lìng pì
fèi pì
niè pì
páng pì
fù bì
jiǎn pì
xuān pì
zhào pì
tòu pì
jiāo pì
gōng pì
shì bì
xíng pì
huì pì
wù pì
tuò pì
qióng pì
xī pì
jī pì
bìn pì
qún bì
zhēng bì
zhòng pì
xuán pì
lùn pì
liú pì
sì pì
chǎn pì
bā pì
chuàng pì
xié pì
sān pì
bǎi bì
zhòng pì
huáng pì
chéng pì
yín pì
huí pì
pán pì
áo pì
xiǎo pì
fěi pì
kěn pì
xián pì
xī pì
duō pì
miǎn pì
míng bì
jiù pì
jīng pì
bīn pì
piān pì
fǎ pì
kuān pì
guò pì
èr pì
wǎng pì
zhǐ bì
yāo pì
mò pì
yǐn pì
féi pì
hàn pì
fù pì
pái pì
ròu pì
zhāng pì
pī pì
rǎng pì
zhào pì
zī pì
guàn pì
gāo pì
kāi pì
pán pì
jǐng pì
xiǎn pì
kuò pì
hóng pì
zhào pì
shū pì
ā pì
hòu pì
jì pì
guǐ pì
fēi pì
ào pì
zhēng pì
jiàn pì
qí pì
lái pì
duàn pì
biān bì
zòu pì
tiān pì
biāo pì
qū pì
bì pì
gǎi pì
dú pì
cháng pì
zuǒ pì
⒈ 亦作“便僻”。
⒉ 谄媚逢迎。
引《论语·季氏》：“友便辟，友善柔，友便佞，损矣。”
邢昺疏：“便辟，巧辟人之所忌以求容媚者也。”
《南史·王晏传》：“﹝王晏﹞性甚便僻，渐见亲侍，常参议机密。”
唐王勃《平台秘略论·褒客》：“便辟脂韦饰其迹，甘言巧辞运其辩。”
梁启超《中国地理大势论》：“直隶，为帝都者七百餘年，举天下便僻巧媚之士凑集焉，加以从龙入关之裔，驱恣淫佚，恣慢横暴。”
⒊ 指谄媚逢迎之人。
引《书·冏命》：“慎简乃僚，无以巧言令色便辟侧媚，其惟吉士。”
⒋ 指君主左右受宠幸的小臣。
引《管子·立政》：“三本者不审，则邪臣上通，而便辟制威。”
《新唐书·刘蕡传》：“惟忠贤是近，惟正直是用，内宠便僻无所听焉。”
章炳麟《秦政记》：“秦王则一任李斯、王翦、蒙恬而已，岂无便辟之使、燕昵之謁邪？”
⒌ 善于言辩。
引南朝梁沉约《少年新娘为之咏》诗：“丰容好姿颜，便辟工言语。”
明王世贞《艺苑卮言》卷五：“刘伯温如丛臺少年入説社，便辟流利，小见口才。”
⒍ 曲折移动貌。
引《诗·大雅·板》“无为夸毗” 唐孔颖达疏：“然则夸毗者，便僻其足，前却为恭，以形体顺从於人，故云以体柔人。”
《新唐书·白孝德传》：“孝德拥二矛，策马絶河，半济， 怀恩贺曰：‘事克矣。其揽轡便辟，可万全者。’”
善于迎合他人。
1. 〔便便〕肚子肥大的样子，如“大腹便便”。
2. 〔便宜〕物价较低：这些东西都很便宜。占便宜（小利，私利。）
3. 〔便嬖〕封建统治者所亲近宠爱的人。
4. 〔便佞〕善于用花言巧语讨好的人。
辟读音：bì,pī,pì[ pì ]1.透彻：精～。透～。
2.驳斥或排除（不正确的言论或谣言）：～谣。～邪说。
3.法律；法：大～（古代指死刑）。