cuàn pàn
cuàn tǒng
cuàn pàn
cuàn rén
cuàn wěi
cuàn zǐ
cuàn zéi
cuàn dǎng
cuàn jiě
cuàn shì
cuàn fū
cuàn zhú
cuàn zhèng
cuàn cí
cuàn qiè
cuàn shà
cuàn guó
cuàn jù
cuàn nüè
cuàn dài
cuàn jué
cuàn shì
cuàn lì
cuàn chén
cuàn dào
cuàn wèi
cuàn nì
cuàn quán
cuàn gǎi
cuàn duó
cuàn qì
cuàn luàn
cuàn qǔ
cuàn shā
bìn pàn
zhěn pàn
zhěn pàn
shuǐ pàn
guāi pàn
jiāng pàn
xié pàn
biān pàn
zuǒ pàn
wáng pàn
wéi pàn
yá pàn
qū pàn
yuàn pàn
ěr pàn
fù pàn
fēng pàn
tián pàn
nà pàn
shēn pàn
hé pàn
cuàn pàn
sàn pàn
bèi pàn
lí pàn
kuì pàn
bīn pàn
chí pàn
ràng pàn
hú pàn
sì pàn
jì pàn
huí pàn
nóng pàn
zhè pàn
tiāo pàn
nǎo pàn
yáng pàn
tiān pàn
bìn pàn
lián pàn
móu pàn
xùn pàn
jiè pàn
páng pàn
cè pàn
bèi pàn
lí pàn
héng pàn
bèi pàn
fǎn pàn
yá pàn
⒈ 篡夺背叛。
引汉王充《论衡·问孔》：“枉道食篡畔之禄。”
汉王充《论衡·非韩》：“廉则约省无极，贪则奢泰不止。奢泰不止，则其所欲不避其主。案古篡畔之臣，希清白廉洁之人。”
篡cuàn（动）夺取；多指篡位（臣子夺取君主的地位）：～位｜～夺。
畔读音：pàn畔pàn(1)（名）（江湖道路等）旁边；附近：湖～｜路～｜桥～｜枕～。(2)（名）田地的边境。(3)〈古〉又同‘叛’。