xùn mǐn
xùn zhì
xùn kàng
xùn jì
xùn zuò
xùn cháo
xùn dùn
xùn jiē
xùn cí
xùn ràng
xùn dùn
xùn qiān
xùn tì
xùn dì
xùn qīng
xùn cí
xùn guó
xùn kuì
xùn xīn
xùn fú
xùn wèi
xùn bì
xùn pàn
xùn zhí
xùn yán
xùn yè
xùn mèi
xùn sè
xùn xùn
xùn xiè
huí pàn
tiān pàn
qū pàn
hé pàn
fǎn pàn
sì pàn
yáng pàn
bīn pàn
nǎo pàn
sàn pàn
kuì pàn
tiāo pàn
wéi pàn
jiāng pàn
lí pàn
xùn pàn
héng pàn
bìn pàn
lián pàn
bìn pàn
nóng pàn
yá pàn
fēng pàn
cuàn pàn
cè pàn
shuǐ pàn
bèi pàn
wáng pàn
tián pàn
zuǒ pàn
biān pàn
zhè pàn
ràng pàn
yuàn pàn
jì pàn
jiè pàn
chí pàn
yá pàn
guāi pàn
lí pàn
móu pàn
zhěn pàn
hú pàn
fù pàn
shēn pàn
xié pàn
zhěn pàn
bèi pàn
páng pàn
bèi pàn
ěr pàn
nà pàn
⒈ 犹让畔。推让共有的田界。
引宋周密《齐东野语·姚干父杂文》:“其行济济,有君子逊畔之风,近於礼。”
逊xùn(1)(动)让出(帝王的位子):~位。(2)(动)谦虚;谦恭:谦~|出言不~。(3)(动)〈书〉差;比不上;不及:~色|稍~一筹。
畔读音:pàn畔pàn(1)(名)(江湖道路等)旁边;附近:湖~|路~|桥~|枕~。(2)(名)田地的边境。(3)〈古〉又同‘叛’。