pàn yā
pàn lì
pàn shū
pàn liè
pàn chǔ
pàn huā
pàn rán
pàn zhì
pàn dìng
pàn míng
pàn xíng
pàn jiě
pàn mèi
pàn shī
pàn shé
pàn qī
pàn jì
pàn míng
pàn hé
pàn duàn
pàn bié
pàn zhèng
pàn jiào
pàn què
pàn yǔ
pàn sǐ
pàn xī
pàn huàn
pàn cí
pàn dú
pàn mìng
pàn zì
pàn zǐ
pàn shěn
pàn jué
pàn shì
pàn àn
pàn dú
pàn wén
pàn xiàn
pàn guān
pàn shì
pàn lìng
pàn yuè
pàn sī
pàn zuì
pàn dān
pàn xíng
pàn shǔ
pàn yīn
pàn gē
pàn zhuàng
pàn huàn
pàn cí
fān sī
gōng sī
dǐng sī
àng sī
tǔ sī
mì sī
zhuān sī
zhōng sī
liáo sī
cáo sī
liú sī
shì sī
běi sī
zhí sī
diǎn sī
gǔ sī
líng sī
yùn sī
dǒng sī
yīn sī
luán sī
jiā sī
jiù sī
shuài sī
cáo sī
jūn sī
pā si
gǔ sī
gōng sī
chú sī
tōng sī
jì sī
bǎi sī
jiān sī
zhǒng sī
dū sī
fēn sī
míng sī
jú sī
xiá sī
fāng sī
shàng si
liǎng sī
wēi sī
chūn sī
shù sī
qún sī
jì sī
hòu sī
yōu sī
luó sī
yún sī
xuàn sī
qún sī
jiàn sī
tǔ sī
pái sī
bān sī
mù sī
xiǎo sī
tuán sī
quán sī
yí sī
xiǎng sī
máo sī
dà sī
zhōu sī
jǐng sī
běn sī
xiàn sī
zhí sī
sì sī
guān si
mén sī
zǐ sī
jiàn sī
nán sī
niè sī
kǔn sī
lǐ sī
cūn sī
yán sī
dāng sī
pù sī
fǎ sī
dōng sī
wǔ sī
zhòng sī
pàn sī
tái sī
fǔ sī
jìn sī
chén sī
yǒu sī
kù sī
gǔn sī
⒈ 古代官名。 唐代节度使、州郡长官的僚属，分别掌管批判文牍等事务。亦用以称州郡佐吏。
引《旧唐书·职官志一》：“镇军满二万人以上诸曹判司。”
唐白居易《自吟拙什因有所怀》诗：“趁向江陵府，三年作判司。”
宋陆游《送子龙赴吉州掾》诗：“判司比唐时，犹幸免笞箠。”
职官名。唐朝节度使、州郡的僚属，属专司批判文牍的小官。
判pàn(1)（动）分开；分辨：～断。(2)（动）显然（有区别）：～若两人。(3)（动）评定：批～｜～卷子。(4)（动）判决：审～｜～案。
司读音：sī司sī(1)本义：主管。(2)（动）主持、操作。(3)（名）一级机关内一部门。(4)姓。