tà dào
tà diàn
tà qiào
tà sūn
tà bù
tà xǐ
tà zhǒng
tà huái
tà lā
tà tā
tà niè
tà qiáo
tà zǐ
tà cuì
tà xiǎo
tà jiǎo
tà lí
tā shi
tà fú
tà hóng
tà gān
tà qiāo
tà bǎn
tà shuǐ
tà tī
tà bì
tà chē
tà yún
tà huài
tà cān
tà wǔ
tà suǒ
tà jiàn
tà gàng
tà gē
tà tuí
tà qiáo
tà chūn
tà shéng
tà cù
tà huā
tà jū
tà suō
tà lún
tà làng
tà chá
tà dǒu
tā tà
tà chuáng
tà yáo
tà jú
tà xíng
tà léi
tà dēng
tà fǎng
tà jiān
tà bó
tà dèng
tà qiāo
tà chá
tà miàn
tà cù
tà tà
tà kān
tà yóu
tà tán
tà mén
tà bì
tà niè
tà bù
tà qǔ
tà huāng
tà chuán
tà da
tà jié
tà dié
tà qīng
tà rù
tà bái
tà ǒu
tà chuáng
tà jī
tà yán
tà tí
tà dèng
tà hù
tà yuè
tà jū
tà yáo
tà míng
tà kàn
tà qiāo
tà fāng
tà duì
tà shí
tà kōng
tà dēng
tà xuě
tà dì
tà nǔ
tà dùn
tà lù
tà cù
tà dòng
⒈ 形容不振作，不顺当。
引唐段成式《酉阳杂俎·艺绝》：“其人曰：‘卜事甚切，先生岂误乎？’ 钱 （术士钱知微 ）云：‘请为韵语曰：两头点土，中心虚悬。人足踏趿，不肯下钱。’其人本意卖天津桥紿之，其精如此。”
宋吴曾《能改斋漫录·事始一》：“俗语以事之不振者为踏趿， 唐人已有此语。”
⒉ 迟缓貌。 清胡文英《吴下方言考》卷十一：“踏趿。延缓貌。
引吴中谓人作事迟缓曰踏趿。”
石灵《捕蝗者》：“那水牛被拉着，仰起了嘴，浑身是稀薄的泥泞，甩着尾巴，踏趿着走过来。”