diān cǎo
diān fēng
diān yuè
diān sù
diān xián
diān rén
diān duò
diān qié
diān xūn
diān juě
diān lì
diān shī
diān yí
diān míng
diān míng
diān fèn
diān diān
diān yá
diān dá
diān huī
diān jiāng
diān bá
diān bèi
diān jiǔ
diān mí
diān yǐn
diān zhì
diān fān
diān chén
diān bài
diān jī
diān chī
diān bō
diān rì
diān pèi
diān dā
diān mǐ
diān cuàn
diān zǐ
diān zhuì
diān shuǎ
diān méi
diān jī
diān cuò
diān tóng
diān duó
diān wēi
diān tí
diān yán
diān chuǎn
diān chí
diān yì
diān dàng
diān dǒng
diān fān
diān pū
diān wěi
diān qí
diān bǒ
diān dòng
diān tuí
diān gē
diān luàn
diān kuáng
diān bǒ
diān zhì
diān pū
diān lián
diān dào
diān yǔn
diān dāng
diān shǒu
diān lín
diān nì
diān kùn
diān dōng
diān xù
diān pā
diān guài
diān cù
diān dǐng
diān xuàn
diān xiǎn
diān jí
diān dùn
diān jué
diān diē
diān fù
diān zǔ
diān duì
diān diào
diān jǐ
diān zhì
diān fú
diān máo
diān jí
diān tuí
diān cuì
diān tái
diān zhǐ
diān miǎo
diān chǐ
diān yāo
diān suàn
diān máo
diān tóu
diān bō
diān xiàn
diān yǔn
diān yá
diān bó
diān tì
diān dǎo
diān zhāng
diān shí
⒈ 唐代书法家张旭嗜酒,每大醉狂走下笔,或以头濡墨而书,既醒自视以为神,世呼“张颠”。见《新唐书·文艺传中·张旭》。后因以“颠旭”称张旭。
引明王世贞《祝京兆法书歌》:“人云颠旭亦尔尔,毋乃大令更其名。”
明潘之淙《书法离钩》卷七:“颠旭、狂素有书才而无书学, 河南北海有书恣而无书体。”
颠diān(1)(名)头顶。(2)(名)高而直立的东西的顶:树~。(3)(动)颠簸:车~得厉害。(4)(动)跌倒:~覆。(5)(动)〈方〉跳起来跑:连跑带~。
旭读音:xù旭xù(1)(名)〈书〉初升的阳光:~日。(2)(名)姓。