diān tì
diān shǒu
diān xūn
diān yāo
diān diào
diān máo
diān dā
diān dǐng
diān yá
diān fú
diān pū
diān qí
diān bō
diān dòng
diān xù
diān wěi
diān sù
diān bǒ
diān bài
diān shí
diān dōng
diān yuè
diān fèn
diān dá
diān bèi
diān diē
diān zhì
diān zǐ
diān yǔn
diān bǒ
diān wēi
diān lián
diān dāng
diān chuǎn
diān xián
diān cǎo
diān lì
diān cuò
diān tuí
diān rì
diān diān
diān fù
diān jǐ
diān guài
diān juě
diān dàng
diān zhǐ
diān lín
diān miǎo
diān fēng
diān zhì
diān tí
diān míng
diān dǒng
diān duò
diān zhì
diān suàn
diān kùn
diān jī
diān yí
diān yá
diān kuáng
diān cuàn
diān bó
diān luàn
diān qié
diān gē
diān jí
diān cuì
diān chí
diān xiǎn
diān pèi
diān chén
diān jī
diān duì
diān chī
diān yán
diān méi
diān zǔ
diān pā
diān rén
diān jí
diān bá
diān míng
diān huī
diān zhāng
diān nì
diān tóng
diān jiǔ
diān chǐ
diān tuí
diān yǐn
diān pū
diān tóu
diān tái
diān bō
diān xiàn
diān máo
diān shī
diān yì
diān shuǎ
diān fān
diān jué
diān dǎo
diān mí
diān mǐ
diān jiāng
diān cù
diān zhuì
diān xuàn
diān dùn
diān fān
diān yǔn
diān dào
diān duó
颠踣dīānbó
(1) 跌倒,hAo86.仆倒
例何怪乎遭风雨霜露饥寒颠踣而死者之比比乎。——清·洪亮吉《治平篇》英fall,fall forward⒈ 跌倒;跌落。
引汉蔡邕《王子乔碑》:“其疾病尫瘵者,静躬祈福,即获祚;若不虔恪,輒颠踣。”
宋罗大经《鹤林玉露》卷十六:“蔡攸尝赐饮禁中, 徽宗频以巨觥宣劝之。 攸恳辞不任杯酌,将至颠踣。”
清黄钧宰《金壶戏墨·撞车》:“有贵公子驾车出游者……适与五套大车相撞击,公子颠踣於车前。”
⒉ 喻覆灭,死亡。
引汉蔡邕《释诲》:“卑俯乎外戚之门,乞助乎近贵之誉,荣显未副,从而颠踣。”
宋朱熹《与周丞相书》:“熹之衰病,首尾七年……若不自揆,冒昧轻进,窃恐不唯自取颠踣,亦或反貽丞相軫念之忧。”
⒊ 挫折困顿。
引宋欧阳修《卫尉卿祁公神道碑铭》:“今有人负材与能,昂立人上,与时争高下,不肯分寸屈其心,而卒困厄颠踣,怏怏不得志。”
明胡应麟《诗薮·古体下》:“太白《蜀道难》……等,无首无尾,变幻错综,窈冥昏默,非其材力学之,立见颠踣。”
清姜宸英《故江南布政司右参议前户部右侍郎栎园周公墓碣铭》:“忽夜起徬徨,取火尽烧其生平所纂述百餘卷,曰:‘使吾终身颠踣而不偶者,此物也!’”
颠diān(1)(名)头顶。(2)(名)高而直立的东西的顶:树~。(3)(动)颠簸:车~得厉害。(4)(动)跌倒:~覆。(5)(动)〈方〉跳起来跑:连跑带~。
踣读音:bó踣bó(动)跌倒:屡~屡起。