diān fù
diān dòng
diān gē
diān bǒ
diān dàng
diān lì
diān zhì
diān yuè
diān bō
diān tái
diān yì
diān xiàn
diān cuò
diān dǒng
diān pū
diān cuì
diān diān
diān fān
diān shuǎ
diān zhì
diān xūn
diān xuàn
diān yán
diān jǐ
diān zhuì
diān xián
diān mǐ
diān cuàn
diān diē
diān zhǐ
diān rì
diān jī
diān jí
diān luàn
diān tì
diān bō
diān fèn
diān yǔn
diān yāo
diān pā
diān chī
diān dǎo
diān bó
diān wěi
diān jī
diān diào
diān kùn
diān tuí
diān yǐn
diān jiǔ
diān tóu
diān zhì
diān méi
diān yǔn
diān suàn
diān qí
diān juě
diān chí
diān chén
diān yá
diān wēi
diān dào
diān zǔ
diān tuí
diān fān
diān huī
diān máo
diān pū
diān shǒu
diān bá
diān duì
diān lián
diān bài
diān dōng
diān dā
diān kuáng
diān dāng
diān máo
diān qié
diān zhāng
diān míng
diān shī
diān guài
diān jué
diān lín
diān shí
diān sù
diān chuǎn
diān nì
diān tóng
diān miǎo
diān xiǎn
diān fú
diān tí
diān fēng
diān duò
diān cù
diān míng
diān mí
diān duó
diān dùn
diān bǒ
diān yá
diān chǐ
diān dá
diān pèi
diān rén
diān xù
diān zǐ
diān yí
diān jiāng
diān bèi
diān dǐng
diān cǎo
diān jí
bó juě
tí juě
chī juě
dì juě
jié juě
kuáng juě
wěi juě
kuì juě
kùn juě
guó juě
hūn juě
téng juě
jùn juě
xián juě
chù juě
shāng juě
zhūn juě
jié jué
fèn juě
jīng jué
chāng jué
bào juě
gāo juě
diē juě
qū juě
diān juě
diān juě
qǐ juě
bǒ juě
jiāng juě
liè jué
jiǒng juě
fēng juě
yì juě
yī jué
jiǎn juě
tiào juě
yǔn juě
zhì juě
zhūn juě
⒈ 亦作“颠蹷”。
⒉ 颠倒失次。
引《管子·小匡》:“桓公惧,出见客曰:‘天威不违颜咫尺, 小白承天子之命而毋下拜,恐颠蹶於下,以为天子羞。’”
⒊ 倒仆;跌落。
引《战国策·齐策三》:“颠蹶之请,望拜之謁,虽得则薄矣。”
鲍彪注:“颠,倒;蹶,僵也。言其请救之急。”
晋葛洪《抱朴子·交际》:“芘之而误者,譬如荫朽树之被笮也,彼尚不能自止其颠蹶,亦安能救我之碎首哉!”
清蒲松龄《聊斋志异·胡四相公》:“正回惑间,又一石子落,中巫,颠蹷。”
何垠注:“颠,倒也。蹙音厥,僵也。”
⒋ 困顿挫折。
引汉桓宽《盐铁论·疾贪》:“百姓颠蹶而不扶,犹赤子临井焉,听其入也。若此,则何以为民父母?”
五代王定保《唐摭言·四凶》:“翌日,敕以磻叟诬罔上听,訐斥大臣,除名为民,流爱州。磻叟虽至颠蹶,輒不敢以其道自屈。”
清纪昀《阅微草堂笔记·滦阳消夏录六》:“早年气盛,鋭於进取,自谓卿相可立致,卒致颠蹶。”
⒌ 覆亡;毁灭;失败。
引《明史·曹文诏周遇吉等传赞》:“曹文詔等秉驍猛之资,所向摧败,皆所称万人敌也。大命既倾,良将颠蹶。”
清顾炎武《天津》诗:“呜呼事一乖,宇宙遂颠蹶。”
中国近代史资料丛刊《辛亥革命·保路运动·湘路纪事》:“倘第一问题即遭颠蹶,将来牵动全局,貽笑远人,万万无以自解。”
⒍ 犹颠狂。
引《朱子语类》卷一〇四:“如今都教坏了后生,箇箇不肯去读书,一味颠蹷没理会处,可惜!可惜!”
明刘基《天说下》:“是故瘥癘夭札,人之病也,狂乱反常,颠蹶披猖,中天之病气而不知其所为也。”
⒎ 动荡不平貌。
引汉焦赣《易林·大有之萃》:“雀行求食,出门见鷂,颠蹶上下,几无所处。”
宋秦观《海康书事》诗之九:“怒号兼昼夜,山海为颠蹶。”
⒏ 指行走不平稳貌。
引许杰《台下的喜剧》:“二木老婆紧抱起她的小孩,在密集着板凳的中间,颠蹶的走出。”
颠diān(1)(名)头顶。(2)(名)高而直立的东西的顶:树~。(3)(动)颠簸:车~得厉害。(4)(动)跌倒:~覆。(5)(动)〈方〉跳起来跑:连跑带~。
蹶读音:jué,juě[ juě ]1. [尥蹶子](liào juě zi)骡、马等用后腿向后踢。