àn sòng
àn wáng
ān shì
àn dàn
àn shì
àn gàng
ān fū
ān huì
àn shāng
àn jī
àn hěn
ān dāng
àn niǎo
àn bì
àn rén
àn xiū
àn zhì
àn pò
àn bì
àn ài
àn huà
àn sì
àn shí
ān duò
ān yǒu
ān huò
ān zhèng
àn ǎi
àn lóng
ān sè
àn jì
ān shì
ān hū
àn sú
ān méi
àn rán
ān miǎo
àn shí
ān mò
àn gān
ān tiào
ān guò
ān xū
ān xiāng
àn wěi
àn mén
ān qiǎn
àn mò
ān liè
ān bǐ
ān zhāng
ān mò
àn mào
àn jiāng
ān dùn
àn liàn
àn sāi
àn mén
àn bì
àn chóng
àn míng
àn duì
ān hé
àn duǎn
àn mò
àn nuò
àn míng
àn xī
ān zhǔ
àn huì
àn luàn
ān dīng
àn àn
àn báo
àn zhuō
àn zhōng
ān mù
àn lòu
ān yě
àn ruò
àn xíng
àn jiě
ān jūn
àn shū
àn mèi
àn mì
àn hū
ān tóu
àn dàn
àn jiān
bǎi jiān
jié jiān
bī jiān
zuò jiān
yù jiān
chù jiān
háo jiān
xiāng jiān
yīn jiān
mǎi jiān
cáng jiān
gào jiān
zhào jiān
sù jiān
qiáng jiān
gòu jiān
shēn jiān
zéi jiān
lún jiān
bà jiān
chú jiān
zhuō jiān
péng jiān
shén jiān
nèi jiān
yòu jiān
táo jiān
bā jiān
mài jiān
yú jiān
chěng jiān
jié jiān
yǎng jiān
gé jiān
sì jiān
kòu jiān
yí jiān
cì jiān
hé jiān
jiǎo jiān
diào jiān
jī jiān
quán jiān
shì jiān
jì jiān
àn jiān
tōng jiān
tuó jiān
fàn jiān
lǎo jiān
sī jiān
gòu jiān
sā jiān
gòu jiān
rěn jiān
qǐ jiān
hàn jiān
qū jiān
róu jiān
jiǎn jiān
wǔ jiān
jī jiān
huái jiān
fù jiān
dà jiān
diāo jiān
fā jiān
jìn jiān
shuǎ jiān
zhàn jiān
xiōng jiān
bèi jiān
xíng jiān
jù jiān
shòu jiān
chéng jiān
jiā jiān
xiān jiān
zhāo jiān
móu jiān
lí jiān
tǎo jiān
⒈ 亦作“闇干”。谓阴谋篡夺。奸，通“干”。
引清方苞《汉文帝论》：“自魏晋及五季，虽乱臣盗贼，闇奸天位，皆泰然自任而不疑。”
清魏源《默觚下·治篇三》：“大哉神器，亿万生灵之所托命也，而智可闇奸，而力可覬图乎？”
同“暗”
奸读音：jiān奸jiān(1)（形）奸诈：～笑｜～计。(2)（形）不忠于国家（或君主）：～臣。(3)（名）出卖国家、民族或阶级利益的人：汉～｜内～｜为党除～。(4)〈口〉（形）自私；取巧：藏～耍滑。奸jiān（动）奸淫：通～｜强～。