dú bào
dú chén
dú chū
dú hòu
dú yì
dú dǎo
dú bài
dú wéi
dú wén
dú shí
dú tè
dú yì
dú shì
dú chàng
dú cāo
dú cái
dú zhōng
dú xǐng
dú tīng
dú xiāng
dú jiào
dú zhì
dú gù
dú shēng
dú zuò
dú biāo
dú jiǎn
dú lì
dú lún
dú zhe
dú huà
dú gū
dú yáo
dú shèn
dú chuàng
dú shā
dú zhǎng
dú wéi
dú dào
dú dāng
dú lù
dú xiào
dú lù
dú zuì
dú chàng
dú zhuó
dú lián
dú dú
dú miáo
dú bù
dú yòng
dú hè
dú chēng
dú yín
dú qīng
dú lù
dú jué
dú jìn
dú yǔ
dú yǒu
dú zì
dú shàn
dú láng
dú xìng
dú chéng
dú kè
dú fēi
dú wú
dú zào
dú yáng
dú xián
dú yòu
dú lǚ
dú nǚ
dú gòu
dú xiǎng
dú huái
dú bá
dú zhàn
dú yán
dú xiào
dú liáng
dú gè
dú yáo
dú shuō
dú duàn
dú zhì
dú zhì
dú chuàng
dú shǒu
dú xiàng
dú sù
dú wán
dú rèn
dú yóu
dú jiā
dú wáng
dú fū
dú shì
dú lǎn
dú chǔ
dú dǎn
dú lè
dú jù
dú xué
dú dà
dú chōng
dú háng
dú wò
dú jí
dú yùn
dú shù
dú wǎng
dú guān
dú jiàn
dú hú
dú zòu
dú tǐ
dú ài
dú lì
dú jǔ
dú guó
dú jū
dú gēn
dú yàn
dú jiǎo
dú zūn
dú yè
dú wǔ
dú fú
dú zhuān
dú rán
dú míng
dú zhì
dú duì
dú mén
dú wù
dú yàn
dú fǔ
dú kuò
dú yī
dú gǒu
dú zhǒu
dú xiù
dú shēn
dú mài
dú zī
dú bà
dú de
dú yīn
dú zhào
dú bái
dú xiě
dú xiǔ
dú zhī
dú dīng
dú léi
dú yuàn
dú huó
dú jiǎn
dú shàn
dú tūn
dú yuán
dú zǐ
dú pì
dú yǐ
dú máo
dú wēi
liè sù
liǔ xiù
lǚ sù
dòu sù
yù sù
lù sù
mù sù
dī xiù
lián sù
piáo sù
bǎi sù
qí sù
shēn xiù
shàng sù
dé sù
huō sù
bù sù
fǎng sù
chū sù
niú xiù
xìn sù
luò sù
zhù sù
yī xiǔ
shuǐ sù
jiāng sù
zhù sù
běi sù
zhōng sù
jǐng xiù
wén sù
fáng xiù
wǔ sù
kè sù
huǒ sù
jiān sù
jī xiù
bàn sù
mù sù
míng sù
fān sù
guǐ xiù
dǐ sù
zhǐ sù
tuō sù
bì xiù
liú sù
qí sù
gé sù
fáng xiǔ
nǚ xiù
zài sù
jiǎ sù
guò sù
xuán sù
dì xiǔ
bāo sù
āi sù
zhāi xiǔ
chén sù
shàn sù
shǒu sù
zhěng xiǔ
kuí sù
cháng sù
kuí xiù
bì xiù
jiǎo xiù
shí sù
chǐ sù
qī xiǔ
sān xiǔ
xiāo sù
mǎo xiù
lóu xiǔ
mù sù
jū sù
xīn xiù
zhí sù
guī sù
yù sù
piáo sù
shuò sù
mián sù
yě sù
jiè sù
dú xiǔ
tái sù
bàn xiǔ
tóu sù
yù sù
jì sù
chén xiù
jiān sù
qǐn sù
xīng xiù
dié sù
hé xiǔ
dǒu xiù
独眠；一[.好工具]人住宿。
指男女一方无偶独处。
⒈ 独眠；一人住宿。
引《诗·豳风·东山》：“敦彼独宿，亦在车下。”
《后汉书·方术传下·公沙穆》：“﹝穆﹞居建成山中，依林阻为室，独宿无侣。”
唐韩愈《陪杜侍御游湘西两寺独宿》诗：“幸逢车马归，独宿门不掩。”
《水浒传》第一〇三回：“却好范全昨晚拣赁的是独宿房儿。”
⒉ 指男女一方无偶独处。
引汉刘向《列女传·鲁寡陶婴》：“天命早寡兮，独宿何伤，寡妇念此兮，泣下数行。”
南朝宋鲍照《拟行路难》诗之十三：“我曾居君乡，知君游宦在此城……来时闻君妇，闺中孀居独宿有贞名。”
独自一人过夜。
独dú(1)本义：（形）单独、独自。(2)（副）唯独；表示唯一：～有一人。(3)（形）自私；容不得人：这人真～。
宿读音：sù,xiǔ,xiù[ xiǔ ]1. 夜：一宿。两宿。