dú lǎn
dú pì
dú dào
dú lì
dú jué
dú wéi
dú yì
dú xiào
dú cái
dú chuàng
dú chōng
dú lián
dú jiā
dú láng
dú wán
dú nǚ
dú zhàn
dú chū
dú wén
dú zhì
dú xǐng
dú wáng
dú shì
dú zì
dú chéng
dú jiào
dú huái
dú duì
dú shàn
dú shā
dú huà
dú fū
dú gǒu
dú kuò
dú guó
dú yuàn
dú jìn
dú mén
dú dāng
dú xiǔ
dú chén
dú wǎng
dú liáng
dú lù
dú zòu
dú gū
dú yáo
dú yóu
dú dīng
dú jū
dú yǒu
dú xiǎng
dú yì
dú mài
dú hú
dú wù
dú guān
dú máo
dú lǚ
dú yín
dú yòu
dú rán
dú wú
dú dǎo
dú yáng
dú zuò
dú shēng
dú shǒu
dú lún
dú gòu
dú yáo
dú wò
dú yǐ
dú tīng
dú chàng
dú bù
dú xiù
dú gù
dú gè
dú zào
dú zī
dú biāo
dú yàn
dú cāo
dú zhì
dú jiǎo
dú léi
dú lù
dú ài
dú dǎn
dú xìng
dú duàn
dú yán
dú zhǎng
dú wéi
dú lù
dú yǔ
dú wǔ
dú jiǎn
dú jí
dú fú
dú kè
dú zhì
dú shuō
dú zhuó
dú zhōng
dú dú
dú huó
dú shí
dú shèn
dú tūn
dú bá
dú xián
dú miáo
dú sù
dú lè
dú xiào
dú xiāng
dú zhào
dú yī
dú hòu
dú wēi
dú tǐ
dú zhuān
dú bào
dú zhī
dú fēi
dú zhe
dú tè
dú zhǒu
dú míng
dú bài
dú xué
dú zǐ
dú rèn
dú jiǎn
dú chàng
dú fǔ
dú yuán
dú bà
dú shù
dú de
dú yòng
dú lì
dú shì
dú yàn
dú chǔ
dú gēn
dú qīng
dú bái
dú háng
dú zuì
dú chuàng
dú xiě
dú jǔ
dú shēn
dú xiàng
dú yè
dú yīn
dú chēng
dú jiàn
dú shàn
dú zhì
dú dà
dú yùn
dú jù
dú hè
dú zūn
xiǎo zhì
móu zhì
shèng zhì
biàn zhì
jué zhì
yí zhì
yòng zhì
yú zhì
dǎn zhì
zhǒng zhì
zhāng zhì
ài zhì
xián zhì
jì zhì
gǔ zhì
fá zhì
bù zhì
chěng zhì
dá zhì
dú zhì
jīng zhì
jí zhì
jī zhì
fú zhì
tiān zhì
cái zhì
jí zhì
bēi zhì
míng zhì
yuán zhī
shàn zhì
qǐ zhì
dà zhì
shuō zhì
jié zhì
líng zhì
kāi zhì
shì zhì
yán zhì
yùn zhì
rén zhì
piān zhì
ruì zhì
jùn zhì
dòu zhì
cái zhì
guǎ zhì
fán zhì
mí zhì
huì zhì
yàn zhì
qì zhì
jìng zhì
cōng zhì
qí zhì
jī zhì
ruì zhì
bìng zhì
míng zhì
gù zhì
biàn zhì
jiǎn zhì
shén zhì
qiǎn zhì
wú zhì
yín zhì
shì zhì
mǐn zhì
zhōng zhì
jié zhì
quán zhì
jí zhì
yú zhì
zhāng zhì
shū zhì
xiá zhì
zhǐ zhì
guǐ zhì
sī zhì
⒈ 过人的智能；独特的智慧。
引《史记·赵世家》：“夫有高世之功者，负遗俗之累；有独智之虑者，任驁民之怨。”
张守节正义：“言世有独计智之思虑者，必任隐逸敖慢之民怨望也。”
汉荀悦《王商论》：“独智不容于世，独行不畜于时。”
汉扬雄《法言·修身》：“天下有三门：由於情欲，入自禽门；由於礼义，入自人门；由於独智，入自圣门。”
汪荣宝义疏：“独智者，神明之域。 《荀子·劝学》云‘……积善成德而神明自得，圣心备焉’，此‘由於独智，入自圣门’之义。”
⒉ 自以为聪明。
引《史记·蒙恬列传》：“臣闻轻虑者不可以治国，独智者不可以存君。”
⒊ 指一己的智慧。
引《明史·熊廷弼传》：“﹝姚宗文﹞疏陈辽土日蹙，詆廷弼废羣策而雄独智。”
独dú(1)本义：（形）单独、独自。(2)（副）唯独；表示唯一：～有一人。(3)（形）自私；容不得人：这人真～。
智读音：zhì智zhì(1)（形）有智慧；聪明：～者｜～取。(2)（名）智慧；见识：～略｜～能｜～巧｜～勇。(3)姓。