máng chāng
máng zhě
máng yīn
máng cí
máng shì
máng diǎn
máng tāng
máng qiú
máng cháng
máng shé
máng tán
máng cháng
máng mán
máng xīn
máng chén
máng yǔ
máng kǒng
máng fèi
máng hūn
máng fēng
máng mù
máng zǐ
máng zhàng
máng máng
máng biāo
máng kuì
máng gǔ
máng dòng
máng lòu
máng mèi
máng zuǒ
máng jǐng
máng shū
máng shǐ
máng míng
máng gàn
máng wén
máng mào
máng wēng
máng míng
máng rén
máng jìn
máng liú
máng cóng
máng tīng
máng qí
máng lóng
máng yún
máng nǚ
máng shuò
máng yáng
máng gǔ
máng miǎo
máng shèng
máng dào
máng pāi
máng zì
máng mèi
máng qū
máng yǎn
máng rán
máng shěn
máng xìn
⒈ 愚昧；不明事理。
引清叶燮《原诗·外篇上》：“如杜此等句，本无可疵，今人惑於盲瞀之説，而以杜之所为无害者，反严以绳人，於是诗亡，而诗才亦且亡矣。”